Mevlana Haftası / Şeb-i Arûs Ne Zaman?
Mevlana haftası her yıl 7-17 Aralık arasında kutlanır. Bu günlerde yurdun dört bir yanında etkinlikler düzenleniyor. Oldukça büyüleyici olan programlara binlerce insan katılıyor. Mevleviler tarafından yapılan, mesnevilerin ve semahların döndüğü etkinliklerle Mevlana’yı anıyorlar. Mevlana’nın ölüm günü 17 aralık 1273 olduğu için bu gece Şeb-i Aruz gecesi olmuştur. Şeb-i Aruz düğün gecesi demektir. Mevlana’nın Rabbine, sevgiliye kavuşması Düğün Gecesi olarak adlandırılmıştır.
Vuslat Gecesi/ Şeb-i Aruz
Mevlana Celaleddin Rumi’nin ölüm günü 17 Aralık “ Hakka vuslat”, “Düğün Günü” olarak sayılmıştır. Dünyadan giderken düşüncelerini insanlara miras olarak bırakmış ve düşünceleri ile insanlara hoşgörü dolu eserler bırakmıştır. Mevlana haftası ile birlikte gittiğiniz etkinliklerde Mevlana’ya dair birçok düşünceyi, hayat felsefesini ve yaşayış şeklini bu etkinliklerde göreceksiniz.
Mevlana'nın Ölüme Bakışı
Mevlana, ölümünü bu şekilde yazarak insanlara duyurmuştur. Onun için ölüm Rabbe kavuşmak ve bir düğün gecesidir. Mevlana’nın Divan Kebir’inde geçen sözleri,
Öldüğüm gün, tabutumu omuzlar üzerinde gördüğün zaman, Bende bu cihanın derdi var sanma.
Bana ağlama, ‘Yazık yazık, vah vah’ deme. Şeytanın tuzağına düşersen, vah vahın sırası o zamandır, yazık yazık o zaman denir.
Cenazemi gördüğün zaman ‘Ayrılık ayrılık’ deme, Benim, buluşmam, görüşmem o zamandır.
Beni mezara koydukları zaman ‘Elveda elveda’ deme. Mezar cennet kapısının perdesidir.
Batmayı gördün ya, doğmayı da seyret. Güneşle aya batmadan ne ziyan gelir.
Sana batma görünür ama o aslında doğmaya hazırlıktır, yeniden doğmadır. Mezar ise hapishane gibi görünür ama aslında canın hapisten kurtuluşudur.
Yere hangi tohum atıldı da bitmedi. Neden insan tohumuna gelince bitmeyecek zannına düşüyorsun.
Hangi kova kuyuya salındı da dolu olarak çıkmadı. Can Yusuf’a kuyuya düşünce, niye ağlasın?
Bu tarafta ağzını yumdun mu o tarafta aç çünkü artık, hayhuydan uzak mekânsızlık âlemindesin. (Mevlana’nın sandukası üzerinde yer alan gazeli)
Divan-ı Kebir
