Orhan Veli Kanık Şiirleri – En Güzel ve Anlamlı Şiirleri

Edebiyatımızda yenilikçi Garip akımını benimseyen önemli isimlerin başında gelen Orhan Veli Kanık yazdığı şiirlerle insanların beğenisini kazanmıştır.
Orhan Veli Kanık Şiirleri – En Güzel ve Anlamlı Şiirleri

En Anlamlı ve Kısa Orhan Veli Kanık Şiirleri

Orhan Veli Kanık 1914 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Yenilikçi Garip akımını benimseyen Kanık eski yapıyı tamamen değiştirmek istedi. Bu yüzden birçok eser bırakan Orhan Veli Kanık özellikle şiirleriyle insanları peşinden sürüklemeyi başardı. Bu içeriğimizde tıpkı Orhan Veli Kanık sözleri içeriğimizde olduğu gibi Orhan Veli Kanık’ın en güzel ve kısa şiirlerini derledik.

Orhan Veli Kanık Şiirleri;

1. Açsam Rüzgara

Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş

Mavilerde sefer etmek!

Bir sahilden çözülüp gitmek

Düşünceler gibi başıboş.

Açsam rüzgara yelkenimi;

Dolaşsam ben de deniz deniz

Ve bir sabah vakti, kimsesiz

Bir limanda bulsam kendimi.

Bir limanda, büyük ve beyaz...

Mercan adalarda bir liman..

Beyaz bulutların ardından

Gelse altın ışıklı bir yaz.

Doldursa içimi orada

Baygın kokusu iğdelerin.

Bilmese tadını kederin

Bu her alemden uzak ada.

Konsa rüya dolu köşkümün

Çiçekli dalına serçeler.

Renklerle çözülse geceler,

Nar bahçelerinde geçse gün.

Her gün aheste mavnaların

Görsem açıktan geçişini

Ve her akşam dizilişini

Ufukta mermer adaların.

Ne hoş. ey Tanrım, ne hoş,

İller, göller, kıtalar aşmak.

Ne hoş deniz deniz dolaşmak

Düşünceler gibi başıboş.

Versem kendimi bütün bütün

Bir yelkenli olup engine;

Kansam bir an güzelliğine

Kuşlar gibi serseri ömrün.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


2. Ah! Neydi Benim Gençliğim

Nerde böyle hüzünlenmek o zaman;

İçip içip ağlamak,

Uzaklara dalıp şarkı söylemek;

Hafta sekiz ben eğlentide;

Bugün saz,yarın sinema,

Beğenmedin Aile Bahçesi;

Onu da beğenmedin,parka;

Sevdiğim dillere destan;

Sevdiğim,

Meyil verdiğim;

Ben dizinin dibinde elpençe divan,

Samanlık seyran.

Nerde,

Nerde,

Nerde böyle hüzünlenmek o zaman!

Orhan Veli Kanık Şiirleri


3. Baharın İlk Sabahları

Tüyden hafif olurum böyle sabahlar

Karşı damda bir güneş parçası,

İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar;

Bağıra çağıra düşerim yollara;

Döner döner durur başım havalarda.

 

Sanırım ki günler hep güzel gidecek;

Her sabah böyle bahar;

Ne iş güç gelir aklıma, ne yoksulluğum.

Derim ki: 'Sıkıntılar duradursun!'

Şairliğimle yetinir,

Avunurum.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


4. Bir Şehri Bırakmak

Bu şehirde yağmur altında dolaşılır

Limandaki mavnalara bakıp

Şarkılar mırıldanılır geceleri.

Bu şehrin sokakları çoktur,

Binlerce insan gelir gider sokaklarında..

Her akşam çayımı getiren

Ve bir Beyaz Rus olmasına rağmen

Hoşuma giden garson kadın bu şehirdedir.

 

Bu şehirdedir

Valsler, foksrotlar altında

Şuman'dan, Bramsdan

Parcalar çaldığı zaman dönüp

Bana bakan ihtiyar piyanist.

 

Doğduğum köye müşteri taşıyan

Şirket vapurları bu şehirdedir.

Hatıralarım bu şehirdedir.

Sevdiklerim,

Ölmüşlerimin mezarları.

 

Bu şehirdedir işim gücüm,

Ekmek param.

Fakat bütün bunlara mukabil

Yine budur başka bir şehirdeki

Bir kadın yüzünden

Bıraktığım şehir.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


5. Dar Kapı

Nedir bu geceyle gelen bir sam?

Duyuyorum serzenişlerini.

Karanlıkta ağzının yerini

Arıyor deli gibi hafızam.

 

'Yanıyor unutulmuş buhurdan

Yine gecenin içinde sessiz'

Hatıralarla kabaran deniz,

Doluyor ruhun oluklarından

 

Işık yağıyor doğan geceden;

Nasıl diriliş bu, neden sonra?

Bu rüya gibi geceden sonra

Gidecek mi o maziden gelen?

 

Seziyorum senelerce susan

Ruhumda taptaze bir geriniş.

Sonuna vardığım çölden geniş

Ayaklarıma açılan umman.

 

Bütün mevsimlerimin üstüne

Geriliyor bembeyaz bir kanat.

Gelip durdu artık işte hayat

Bana hep onu vadeden güne.

Artık ebedi huzur deminin

İçebilirim sırlı taşından

Girmek üzereyim dar kapısından

O eski rüyalar aleminin.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


6. Dayanılır Şey Değil

Bilmem ki nasıl anlatsam;

Nasıl, nasıl, size derdimi!

Bir dert ki yürekler acısı,

Bir dert ki düşman başına.

Gönül yarası desem...

Değil!

Ekmek parası desem...

Değil!

Bir dert ki...

 

Dayanılır şey değil

Orhan Veli Kanık Şiirleri


7. Dedikodu

Kim söylemiş beni

Süheyla'ya vurulmuşum diye?

Kim görmüş, ama kim,

Eleni'yi öptüğümü,

Yüksek kaldırımda, güpe gündüz?

Melahat'i almışım da sonra

Alemdara gitmişim, öyle mi?

Onu sonra anlatırım, fakat

Kimin bacağını sıkmışım tramvayda?

Güya bir de Galataya dadanmışız;

Kafaları çekip çekip

Orada alıyormuşuz soluğu;

Geç bunları, anam babam, geç;

Geç bunları bir kalem;

Bilirim ben yaptığımı.

Ya o, Mualla'yı sandala atıp,

Ruhumda hicranını söyletme hikayesi?

Orhan Veli Kanık Şiirleri


8. Denizi Özleyenler İçin

Gemiler geçer rüyalarımda,

Allı pullu gemiler, damların üzerinden;

Ben zavallı,

Ben yıllardır denize hasret,

Bakar ağlarım.

 

Hatırlarım ilk görüşümü dünyayı,

Bir midye kabuğunun aralığından:

Suların yeşili, göklerin mavisi,

Lapinaların en harelisi...

Hala tuzlu akar kanım

İstiridyenin kestiği yerden.

 

Neydi o deli gibi gidişimiz,

Bembeyaz köpüklerle, açıklara!

Köpükler ki fena kalpli değil,

Köpükler ki dudaklara benzer;

Köpükler ki insanlarla

Zinaları ayıp değil.

 

Gemiler geçer rüyalarımda,

Allı pullu gemiler, damların üzerinden;

Ben zavallı,

Ben yıllardır denize hasret.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


9. Düşüncelerimin Başucunda

Hasretimin yıllardanberi bel bağladığı..

İşte odur düşüncelerimin başucunda.

O, göğsünün taşkın hareketi avucunda,

Gözlerinde rüyaların gülüp ağladığı.

 

Kendi bahçesidir onun içinde gördüğüm.

Yollar yine her günkü gibi yaz uykusunda

Ve yaban çiçeklerinin buruk kokusunda

Her ikindi günlük ruyasını gören mürdüm.

 

Onun da dudaklarında bir eskiye dönüş,

O da yüzmede bir ses yığını üzerinde.

Bin hatırayı bir anda duyan gözlerinde

İnsana ruhlar dolusu haz veren düşünüş.

 

Sonra kızlık kadar temiz, aydın bir açılma:

Evine giden toprak yolda o yine çocuk,

Yine uykuyla başlıyan alemde yolculuk

Ve taptaze sabahlar kayısı dallarında.

 

Hasretimin yıllardan beri bel bağladığı..

İşte odur düşüncelerimin başucunda.

O, göğsünün taşkın hareketi avucunda,

Gözlerinde rüyaların gülüp ağladığı.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


10. Eskiler Alıyorum

Eskiler alıyorum

Alıp yıldız yapıyorum

Musiki ruhun gıdasıdır

Musikiye bayılıyorum

 

Şiir yazıyorum

Şiir yazıp eskiler alıyorum

Eskiler verip musikiler alıyorum

 

Bir de rakı şişesinde balık olsam

Orhan Veli Kanık Şiirleri


11. Galata Köprüsü

Dikilir köprü üzerine,

Keyifle seyrederim hepinizi.

Kiminiz kürek çeker, suya suya ;

Kiminiz midye çıkarır dubalardan;

Kiminiz dümen tutar mavnalarda;

Kiminiz çimacıdır halat başında;

Kiminiz kuştur, uçar, şairane;

Kiminiz balıktır, pırıl pırıl;

Kiminiz vapur, kiminiz şamandıra;

Kiminiz bulut, havalarda;

Kiminiz çatanadır, kırdığı gibi bacayı,

Şıp diye geçer köprünün altından;

Kiminiz düdüktür, öter;

Kiminiz dumandır, tüter;

Ama hepiniz, hepiniz...

Hepiniz geçim derdinde.

Bir ben miyim keyif ehli içinizde?

Bakmayın, gün olur, ben de

Bir şiir söylerim belki sizlere dair;

Elime üç beş kuruş geçer;

Karnım doyar benim de.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


12. Gemilerim

Elifbamın yapraklarında

Gemilerim, yelkenli gemilerim.

Giderler yamyamların memleketlerine

Gemilerim, yan yata yata;

Gemilerim, kurşunkalemiyle çizilmiş;

Gemilerim, kırmızı bayraklı.

Elifbamın yapraklarında

Kız Kulesi,

Gemilerim.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


13. Güzel Havalar

Beni bu güzel havalar mahvetti,

Böyle havada istifa ettim

Evkaftaki memuriyetimden.

Tütüne böyle havada alıştım,

Böyle havada âşık oldum;

Eve ekmekle tuz götürmeyi

Böyle havalarda unuttum;

Şiir yazma hastalığım

Hep böyle havalarda nüksetti;

Beni bu güzel havalar mahvetti.

Orhan Veli Kanık Şiirleri


14. Hürriyete Doğru

Gün doğmadan,

Deniz daha bembeyazken çıkacaksın yola.

Kürekleri tutmanın şehveti avuçlarında,

İçinde bir iş görmenin saadeti,

Gideceksin

Gideceksin ırıpların çalkantısında.

Balıklar çıkacak yoluna, karşıcı;

Sevineceksin.

Ağları silkeledikce

Deniz gelecek eline pul pul;

Ruhları sustuğu vakit martıların,

Kayalıklardaki mezarlarında,

Birden

Bir kıyamettir kopacak ufuklarda.

Denizkızları mı dersin, kuşlar mı dersin;

Bayramlar seyranlar mı dersin,

Şenlikler cümbüşler mi?

Gelin alayları, teller, duvaklar,

Donanmalar mı?

Heeey

Ne duruyorsun be, at kendini denize:

Geride bekliyenin varmış, aldırma;

Görmüyor musun, Her yanda hürriyet;

Yelken ol, kürek ol, dümen ol, balık ol, su ol;

Git gidebildiğin yere...

Orhan Veli Kanık Şiirleri


15. Mahallemdeki Akşamlar

Kımıldanır mahallemin daralan ruhu

Basma perdelerimde gün batarken

Atıp saatler süren uykusunu

Odama uzanır akasyam pencereden

Kırmızı uzak damlarda bir serinleme

Uyanır gündüz uykusundan evler

Kapılarda işleri ellerinde

Kadınlar giyinip kocalarını bekler

İyi insanların ruhudur yakınlaşır

Takunya sesleri gelir evlerden

Yalnız bu dem rahat bir dünya taşır

Bin mihnet dolu kafasında yorgun beden

Her şeyin geliş saatidir akşam

Mahallede ömürler akşamüstü başlar

Hepsi burda buluşmaya gelir akşam

Başka dünyalardan ayaklar, başlar..

Orhan Veli Kanık Şiirleri

İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
Ümit Yaşar Oğuzcan ŞiirleriMelih Cevdet Anday Şiirleri
Turgut Uyar ŞiirleriSabahattin Ali Şiirleri
Aşık Veysel ŞiirleriKüçük İskender Şiirleri
Özdemir Asaf ŞiirleriEdip Cansever Şiirleri
Fazıl Hüsnü Dağlarca ŞiirleriCahit Zarifoğlu Şiirleri

YORUMLAR
YORUM YAZ
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış yorumlar onaylanmamaktadır.