Peyami Safa Romanlarındaki Kadınlar

Peyami Safa’nın yazdığı romanlarında pek çok kadın tipine rastlamak mümkündür.  Kocalarını aldatan kadınlardan tutunda, intikam almak için çeşitli yollara başvuran hatta çocuğunu canlı canlı gömen annelere bile rastlamanız mümkündür.

 “Mahşer”de (1924) Harp yıllarını salon köşelerinde kadınlı erkekli eğlence alemlerinde geçiren yüksek sınıfın düşkünlüğünü, “Sözde Kızlar”da (1925) toplumdaki ahlaki çöküntüyü, “Canan”da (1925) “satan ve erkekleri kıvrandıran” bir kadının karakter bozukluğunu, 9. Hariciye Koğuşu, Fatih-Harbiye, Canan gibi bir çok eserde de batılı tipi kadın ve modernleşme süreci gözlemlenebilir.  Ayrıca bu romanlarda kadınlar çete kurup, suç örgütü bile oluşturmuşlardır.

Kısacası, Peyami Safa’nın Türk Edebiyatında zalim, sapkın gibi kötü kadın tipleri yaratmakta, Kitaplarının temalarını kadın vücudu üzerinden işlerken  de Doğu-Batı sorununa daha çok ahlaksal açıdan bakmaktadır.  Batı’yı maddi zevkleri ve değerleri amaç edinmişlik, Doğu’yu ise manevi değerler ve zevkler arayan bir erkek kimliğiyle anlatmaya çalışır.

Duygu FURUNCU/ Neoldu.com