Sensizlik Sözleri | Sensizliği Anlatan En Duygusal Sözler
Sensizlik Sözleri
Yalnızlık senin olmayışınmış. Bunu da seni severken öğrendim... Çünkü sensizlik bazen nefes almayı unutturur ve insanın kalbini ağır bir özlemle doldurur. Gidenin ardından kalanın tek yaptığı, yitirilenin anılarıyla yaşamaya çalışmaktır.
“Dürüst olalım. Harika bir maceraydı ama sürmeyeceğini biliyorduk. Seninle ben birbirimize çok benziyoruz.”
Bilmiyorsun, seni öyle çok seviyorum ki arkanı dönüp bana sırt çevirsen bile sırtını öperim. Bu böyle bir sevda. Çünkü sensiz her şey eksik, her şey yarım kalmış bir şiir gibi.
“Ben, daha sensiz anlamı olan hiçbir şehir görmedim...”
“Kimbilir, hangi iklimdesin. Ben, sensiz bu sessizlikle deli gibiyim...” – Cahit Zarifoğlu
Sensizlik çöktü yüreğime, ne sol'um dayanıyor buna ne de soluğum. İnsanın kalbi sensiz koca bir çölü andırıyor. Her nefeste kavrulmak ve her adımda susuzluğa gömülmek, sensizliği anlatmaya yetmiyor.
“Zamanı durdururum yüreğimde, sensiz geçtiği için, akrep yelkovana küskündür. Şu bozuk saat çalışsa benim için ölümdür...” – Turgut Uyar
“İstemem, sensiz hatırlamasınlar beni...” – Ümit Yaşar Oğuzcan
Ben sensizdim akşamın yaklaştığı saatlerde. Kahrolursun görme ağladığımı. Başlayan düşü şafakla birlikte dağıtır, ansızın her gün batımı...
“Sensizliğin tadını dudaklarımda hissediyorum. Önce acı ve kasvetli bir sonbahar tadı geliyor ağzıma, sonra biraz nutkumun tutulması ve derin sessizlikle süsleniyor. Yalnızca seni düşünmenin tarif edilmez korkuları içinde delirmeyi bekliyorum.” – Özcan Köseğlu
Sorun sevmek değil, sorun yanlış insan üzerine kurulan tertemiz hayaller...
“Gökyüzü güneş olsa; sensiz karanlıktayım...” – Ümit Yaşar Oğuzcan
Merak etmiyorum artık; ne kokundaki baharı, ne kalbinin atışlarını, ne de teninin sıcaklığını...
Bu şehir, ancak sen vardığında güzel kokar. Bulutlar sen yoksan ağlar. Ağaçlar ve kuşlar gibi, şu semt de sensiz kaldı, en çok da ben...
Ne saray ister ne taç, bu gönül sana muhtaç. Ben hastayım sen ilaç, sensiz olmuyor işte...
Sensizim demeye yüreğimin varmadığı, seninleyim demeye de kanıtımın olmadığı bir yokluktayım. Sensizlik bu kadar canımı yakacakken, neden ayrılık diye bir kelime icat edildi ki?
Sensizlikle İlgili Sözler
Seni unutmak için bir sürü sebebim varken, her an aklımda tutmak için bahaneler üretmekte bırak benim ayıbım olsun...
“Sensiz de denizi seyredebiliyorum. Hem dalgaların dili seninkinden açık. Ne kadar hatırlatsan kendini boş. Sensiz de seni sevebiliyorum...” – Özdemir Asaf
Dalından kopmuş bir çiçek gibiyim şimdi. Solmamam imkansız. Hele bir de yaşatmaya çalışma çabaları sensiz: nasıl da anlamsız...
Ben, canımı çok yaktığın gecelerde bile sana sarılıp uyumak istedim. Hiç bilemedin. Sensiz olmak, kendimle vedalaşmak gibi bir histi.
Yanımda ol, bırakma beni. Ben sensiz ayakta duramıyorum. Sana tutunmam gerek, lütfen gitme...
Ben senin acını taa şuramda taşıyorum. Gizli gizli, kimse bilmeden. Bu yarayı kimseye anlatamadan, sensizliğin derin koridorlarında yok olmaya mahkumum.
“Geliyorum dedi. Benden bile kovdum beni. Ama ne o geldi ne de kovduğum ben geldi geri, sensizdim bir de bensiz bıraktın beni.” – Nazım Hikmet Ran
Öyle sensiz ki bu şehir... Cadde üşür, sokak üşür, ben üşürüm. Kalabalıklar içinde kaybolurken, içimdeki seni asla kaybedemem.
“Nefes aldığın şehir ne kadar şanslı. Kim bilir, sesini gökyüzü sanan kuşlar bile vardır.” – Sait Faik Abasıyanık
Seni seviyorum, sensiz yapamam diye sözler verilir. Aslında, asıl söz kalbin atışlarındadır: sensizlik öyle sarsar ki insanı, kelimeler yetersiz kalır.
Sensizlik en kalabalık yalnızlığımdı. En frenlenemeyen, en şizofren yanım...
Her gün biraz daha artan sensizliğe kafa tuttum. Ama mutlu ol, seni unutamadığım yerde, kendimi unuttum...
“Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın, denizler ortasında yelkensiz bıraktın. Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı, beni bensiz bıraktın, beni sensiz bıraktın...”
Sensizlik İle İlgili Özlü Sözler
Kaldıramıyorum artık bu sensizliği. Lanet olası kalbim hep seni özlüyor. Bir kalbin beyni duymadığı kadar bağırıyor içimdeki ses: “Gel!”
Bu şehrin sensiz anlamı yok. Bu şehir, seninle bir şiir...
Geçmiş aslında geçmezmiş, sakladığı hüzünle insanı içten içe yer. Sensiz geçen saatlerde, anılara tutunarak hayatımı sürdürmeye çalışıyorum.
“Sensizlik” en acı kelime belki de. Sevince “biz” demeyi öğrenip sonra tek kalmak, ömrün en ağır imtihanı...
Dön ayyüzlüm, dön. Neredeysen dön, sensiz olmuyor... Kan damlıyor gözlerimden. Gücün varsa gel de sen dayan.
Ben sensiz nefes almayı unuttum, bu yüzden yeniden öğrenmeme izin verme...
Her gün biraz daha görmezden geliyorum sanki. Oysa adını duyunca kalbim hala deli gibi çarpıyor. Sensizlik, kalbi paramparça eden bir sessizliktir.
Bir tek şey var: Eğer konuşabilseydim, “Beni böyle bırakma!” diye haykırmak isterdim...
Seni yanında çocuklaşacak kadar çok sevmenin, sen gittiğinde beni bu kadar büyüteceğini bilmezdim. Bu kadar büyük bir ıssızlık, tarifsiz kalıyor...
Senden uzağa nasıl gidilir, sen olmayan biri nasıl sevilir bilmiyorum. Sensiz onca zaman geçti, ben yokluğuna hala alışamıyorum.
Sensizlik ölüm kokuyor be adam... Karanlıkta saklanan bir öfke gibi, içimde büyüyor bu yokluk. Gözlerimde kan, kalbimde dert var senin olmayışından.
Karanlıkta ağladım, ışıkta boyadım gözlerimi. Kanlı yazılarla süsledim sensizliği...
Sevginin bittiği yerde, umut da biter derler. Oysa ben sensizim ama sevgin hâlâ içimde. Belki de bu yüzden hiçbir şeye tam olarak sarılamıyorum. Arafta, yarım kalmış bir ruh gibi yaşıyorum.
Bugün seninle karşılaştım, mucizelere bi kez daha inandım. Bir an için zaman durdu. Yine de sensizlik içimde derin bir yara...
Şimdi bu şehir sensiz nefes alıyor. Güneş doğuyor ve batıyor...
Güneş gibisin, çıplak gözle bakmaya dayanamıyorum ama sensiz de olmuyor be. Beni bırakma sevdiğim, beni bırakma diğer yarım...
“Ben sensizlikte bile hiç kusur aramadım ki, hep seni aradım...” – Meral Meri
Bugün günlerden ne? Yoksa sensizlikertesi mi? Zaman, acıyı körükleyen bir rüzgara dönüştü sen gittiğinden beri. Durduramıyorum yaralarımı...
Seninle içilen şarap helaldir, sensiz su bile haram...
Sen olmayınca buralar buz gibi. Sensizlik bir iklim adı şimdilerde, soğuk ve acıtan bir mevsim... Ayrılığın pençesinde donuyorum.
Ölüm var ölüm... Bugün gördüğünü yarın görememek var. Özlediğini, sevdiğini, affettiğini söylemeyi düşündüğüne bunları söyleyememek var.
Bugün belki de sensizliğin en acı günü. Gözyaşlarını içime akıtmaktan yoruldum. Sensizlik denilen bu uçuruma düşmenin bin bir çeşit sancısı var, hepsi senin yokluğunun izdüşümü..
