Türk Toplumunda Aile Yapısı ve Tarihsel Süreçteki Gelişimi

Türk Toplumunda Aile Yapısı ve Gelişimi

Aile kavramı bireyi insan yapan unsurların başında gelmektedir. Tarihten bu güne hiçbir zaman kaybolmayan aile kavramı özellikle Türk toplumunda büyük önem arz etmektedir. Peki Türk toplumunda ailenin yapısı nasıldır ve tarihsel gelişimi nasıl olmuştur?

İşte bizleri biz yapan aile kavramının Türk toplumundaki önemi ve gelişimi;

Ailenin Tarihsel Gelişimi

“Osmanlı aile hukuku şeriata dayalı mecelle tarafından düzenlenmişti. Mecelle, erkeğin çok eşliliğine izin veriyordu. Ayrıca, Osmanlı ailesi tam bir ekonomik ve toplumsal bir birlikti. Erkek bu birliğin başıydı ve buyrukları tartışılmazdı.”

Buradan da anlaşılacağı gibi Türk toplumunda ataerkil bir aile yapısı hakimdir. Ailede en büyüğün sözü geçerken, aile içindeki kurallar çok katı ve serttir. Kadınların hiç bir talebi hoş karşılanmazdı.

Aile tiplerini; çekirdek aile, geniş aile ve günümüzde geçiş aile olarak bilinen gecekondu ailesi şeklinde adlandırabiliriz. Çekirdek aile; anne, baba ve çocuktan oluşan aile tipidir. Geniş aile; kırsal toplumda gözlenen gelenekselci yapıyı içinde barındıran bir aile tipidir. Gecekondu ailesi ise; günümüzde geçiş ailesi olarak da bilinmektedir. Tarımsal alandan kentlere göçle birlikte gelen insanların oluşturduğu aile tipidir.

Genellikle “ataerkil” özellik taşıdığından, erkeğin baba evinde oturduğu, babanın prestijinin aile ile özdeşleştirildiği, babanın çocuk ve gelirler üzerinde otorite kurduğu, erkeklerin aile içi kararlar konusunda hakim olduğu ve ekonomik işlevleri üstlendiği bir aile türüdür.

Türkiye Toplumunda Farklı Aile Tipleri

"Köy ailesi, ana-baba, evlenmemiş ve evli çocuklar, onların eş ve çocuklarının aynı çatı altında oturmalarıyla şekillenen, kendi kendine yeten ve küçük bir toprak işleten bir aile şekli olarak tanımlanabilmektedir. "Kırsal alan denilince akla ilk gelen yer köyler olmaktadır. Köylerde aileler kalabalık ve iç içe yaşamaktadırlar. Kendi topraklarını işleyerek mahsullerini oradan sağlamakta, kendi ekmeğini kendi kazanmaktadır. Toprağındaki ürünleri açık pazara çıkarak satışa sunup kendine gelir sağlamaktadır. Kırsal alanda üretim dönemsel olmakta ve yoğun emek gücüne ihtiyaç duyulmaktadır.

"Kent ailesine göre daha kapalı ve gelenekçi bir yapının ürünü olarak doğmuştur. Sadece evlenecek gençleri değil akrabalarını da birinci dereceden ilgilendiren bir olaydır. Evlenme ile iki ailenin ve akrabalarının yakınlaşması sağlanmış olur. Çocukların yetiştirilmesi, kültürün aktarılması, aile içi iş bölümü, rol ve statülerin dağılımı, otorite işlevi ve ailenin toplumla ilişkileri bakımlarından da kent ailesinden ayrılmaktadır."

Kırsal aile, geleneksel geniş aile tipine benzemektedir. Ailede ataerkil bir yapı mevcuttur. Ekonomik koşulları, eğitim düzeyleri de bulundukları çevreyle örtüşmektedir. Ekonomik gelirleri düşük olduğundan dolayı çeşitli yollarla genç çocuklarını yurtdışına yollamaktadırlar ve genellikle inşaatlarda ya da en ağır ve kötü işlerde bulunmaktadırlar.

Kentsel aile, "Genellikle tarımdan kopmuş işçi, memur, bürokrat, büyük-küçük esnafın oluşturduğu ve anne, baba ve evlenmemiş çocuklarından ibaret olan bir aile şeklidir. Köy ailesindeki gibi kendi kendine yeme yerine dışa açılma ve toplumsal güçlerden yararlanma mevcuttur. Baba otoritesi vardır ama baskın değildir. Anne, baba ve çocukları arasında arabuluculuk görevi görmektedir. Homojen bir yapısı yoktur. İşlevleri köy ailesine oranla azalmıştır."

Köy ailesinde anne baba ve çocuklar arasında iş bölümü vardır. Her bireye yapabilecekleri güçte iş düşmektedir. Fakat kentsel ailede en fazla yük anne ve babaya düşmektedir. Köysel ailede aile bağları daha sıkıdır; çünkü kentsel ailede teknolojinin gelişmesinden dolayı herkes bireysel kendi odalarına geçip bilgisayar başında vakit geçirmektedir. Sohbet etmek veya bir arada oturmak köysel aileye göre çok daha az oranda yer almaktadır. Köysel aile geri kalmışlığı simgelerken kentsel aile ise modernleşmeyi ele alarak Avrupalaşmaya doğru ilerlemektedir.