Victor Hugo Şiirleri – En Güzel 15 Şiiri

En Güzel ve Kısa Victor Hugo Şiirleri

Victor Hugo 26 Şubat 1802 yılında Fransa’da dünyaya gelmiştir. Romantik akımına bağlı olan Hugo gençlik yıllarında kral yanlısıyken ileriki yaşlarında cumhuriyetçi bir kişilik olarak karşımıza çıkmaktadır. Hugo eserlerinde zamanının politik ve sosyal sorunlarına ve de sanatsal akımlarına değinir. Victor Hugo’nun ünü ilk olarak şiirlerinden daha sonra kitaplarından ve tiyatro oyunlarından gelir. Victor Hugo 22 Mayıs 1885 yılında hayatını kaybetmiştir. Hala günümüzde en iyi yazarlardan bir tanesi olarak kabul edilir. Bu içeriğimizde en güzel ve kısa Victor Hugo şiirlerini derledik.

Victor Hugo Şiirleri;

1. Dilenci

Sen, her gün köşe başlarında

Yırtık urbanla kirli ellerinle

Avuç açan, sefil insan.

İnan yok farkımız birbirimizden.

Sen belki tüm yaşamınca dilenecek;

Beklediğin beş kuruşu biri vermezse,

Ötekinden isteyeceksin.

Ama ben, tüm yaşamım boyunca

Tek bir kez dilendim,

Bir acımasız kalbin sevdası ile alevlendim.

Öylesine boş öylesine açık kaldı ki elim,

Yemin ettim bir daha dilenmeyeceğim.

2. Söylesem Söyleyebilsem Ah Derdimi

söylesem ah söyleyebilsem derdimi

mehtap bir gecede açabilsem sana kalbimi

göreceksin seninle dolu

desem, diyebilsem ki seviyorum seni

çılgınca aşığım sana

ama demem, diyemem

çünkü aramızda dağlar, denizler

ve benim o kahrolası gururum var

bu böyle sürüp gidecek

sen, seni sevdiğimi bilmeyecek, öğrenmeyeceksin

ben her gece yıldızlara seni sevdiğimi söyleyeceğim

sana asla...

çünkü aramızda dağlar denizler

ve benim o kahrolası gururum var

3. Bakışların

Bir bakışın kudreti bin lisanda yoktur

Bir bakış bazen şifa bazen zehirli oktur...

Bir bakış bir aşığa neler neler anlatır

Bir bakış bir aşığı saatlerce ağlatır.

Bir bakış bir aşığı aşkından emin eder

Sevişenler daima gözlerle yemin eder...

4. Keder Sana Yakışmıyor

Ne kadar değişmişsin ben görmiyeli,

Ellerin güzelliğini kaybetmiş nasırdan,

Hüzün rengi almış saçlarının her teli

Gözlerine gölgeler düşmüş kahırdan,

Gözlerin ki, gördüğüm gözlerin en güzeli

Ne kadar değişmişsin ben görmiyeli

Böyle mahsun kederli değildin eskiden

Fıkır fıkır gülerdi gözlerinin içi

Dudakların nemliydi sevgiden, arzudan

Yapraklarına çiğ düşmüş karanfiller gibi

Baygın kokusuna anılarla beraber giden

Böyle mahsun kederli değildin eskiden

Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar

Ağlamaktan mı karadı gözlerin

Bir zamanlar göz yaşını sevmezdin

Şimdi neden yaşardı gözlerin

Hasta mısın, yorgun musun nen var

Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar

Arzular vardır bilirsin anlatılamaz

Eskisi gibi kalsaydın ne olurdu

Taptaze, ıpılık kar gibi beyaz

Keder sana yakışmıyor gül biraz

Arzular vardır bilirsin anlatılamaz.

5. Neler mi İstiyorum?

Neler mi istiyorum uyanınca her sabah

Ne bahardan bir neşe, ne de yazdan bir çiçek

Siyah, siyah çok siyah kadife kadar siyah

Bir saçın buklesini bana kim getirecek

Neler mi istiyorum gurbette akşamlardan

Ne rüzgardan bir buse, ne de bir pembe kelebek

Derin, derin çok derin, ufuklar kadar derin

Bir çift gözün rengini bana kim getirecek

6. Kadına

Eğer kral olsaydım.! Çiğneyerek tahtımı

Memleketin halkını dizlerine sererdim.

O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı

Bir tek bakışın için sana feda ederdim.

Eğer Allah olsaydım.! O heybetli, o derin

Kainatın, semanın, denizlerin, her yerin

İrademin önünde eğilen meleklerin

Sevgilim bir busene hepsi senindir derim

7. Gece

Günün tükendiği bu saatlerde

Tüm doğa canla başla çalışıyor.

Gece vakti bu yıldızlardan inen

Ne acayip bir korkudur kim bilir?

Etkisinde kalmış nice gizemin,

Kaygılı, bir yandan tir tir titriyor,

Karanlıkta, bilinmeyen bir gücün

Gözlerini üstünde hissediyor.

Ne büyük dehşet kendini tanımak!

Kaçışı olmadan, durmadan çalışmak,

Ebediyetin içinde devinen

Varlığın merhametine kalmak!

Bu nasıl kara, zor bir bulmaca

Amaçlar ve çözümler gizleniyor,

Birileri titrerken aşağıda,

Yukarda birileri düş görüyor.

8. Aklından Sonsuz Yazgı Çıkmayan Adam

Bir yolcu gibi sabah, tan vakti yola çıkan,

Aklından sonsuz yazgı çıkmayan mutlu adam,

Uyanıyor şafakta, ruhu hep düş içinde,

Elinde kutsal kitabı, dualar dilinde!

Duasını ederken başlıyor gün doğmaya

Güneş hem göğe doğuyor, hem onun ruhuna.

Solgun ışıkta beliriveriyor eşyalar,

Eşyalarla birlikte ruhunda başka şeyler,

Ondan başka herkes uykuda, böyle sanıyor,

Esrik bir mutluluğun huzuruna varıyor,

Oysa arkasında güler yüzlü melekler var,

Kitabın üzerine eğilmiş bakıyorlar.

9. Mezar ve Gül

“Senin gibi bir aşk çiçeği ne yapar

Seher vakti yağdığında yağmurlar? ”

Diye mezar sordu güle.

“Ya senin o kuyu gibi ağzına

Düşen insan ne yapar daha sonra? ”

Diye sordu ona gül de.

“Ey karanlık mezar, amber ve bal

Kokusuna döner o damlacıklar

Anladın mı beni şimdi? ”

Mezar da dedi ki “Ey dertli çiçek,

Melek olup göklerde süzülecek

İçime düşen her kişi.”

10. Konuşan Zaman

Güneş uykuya dalarken

Ufuktan karanlığa kapı açılıyorsa

Yıldızlar geceyi kucaklarken

Ay gökyüzünde parlıyorsa

Gecenin çiği düşüyorsa sabaha

İlk ışıkla buharlaşıp uçuyorsa semaya

Gökyüzünde beyaz bulut, siyah oluyorsa

Kızgın bir ateş olup şimşekler çakıyorsa

Rüzgarla karışıp fırtına oluyorsa

Dev yelkenler onunla doluyorsa

Her bir damla toprakla buluşuyorsa

Sarı benizler, çatlak yüzler, canlanıyorsa

Yeşil ot, çepecevre sarıyorsa

Toprak onu bağrına basıyorsa

Her canlı bu zamanda yaşıyorsa

Anlamaz mı bu evrende boşluk yok

11. Bu Çiçek, Senin İçin

Doruktan senin için kopardım bu çiçeği

O sarp bayırdan hani, suya iner eteği

Kartalın bildiği yalnız ve yaklaşabildiği

Sessizce seprilmişti kayanın çatlağında.

Gölgeler yıkıyordu burnun sağrılarını

Açıkça görüyordum: bir yengi alanında

Nasıl kızıl ve parlak bir utku anıtı

Olanca görkemiyle bir anda kurulursa

İşte tıpkı öylece

Güneşin gömülüp gittiği yerde gece

Bulutlardan bir tak yapıyordu kendine.

Yelkenliler bir bir erirken uzakta

Birkaç çatı eğimli bir vadinin dibinde

Parlayıp görünmekten ürker gibiydi sanki.

Sevdiğim, senin için kopardım bu çiçeği!

Evet, rengi uçuk ve koku yok tacında

Çünkü kökü dağların bu çetin yamacında

Yalnız su yosununun acı tuzunu içmiş.

Dedim ki: garip çiçek, şu tepenin üstünden

Bulutların, yosunun ve teknenin gittiği

Uçsuz bucaksızlığa yolcu olmalıydın sen.

Git öyleyse bir kalbin

Herşyeden daha derin uçurumunda dağıl

Başka bir acun olan o göğüste sol artık

Göğün seni sular için yarttığı besbelli

Ben'se Sevda'ya adadım işte seni!

Rüzgar birbirine katıyordu suları;

Yavaş yavaş silinen

Belirsiz bir ışık kalmıştı yalnız günden

Ah! nasıl acılıydım ve nasıl da derinden! ..

Düşler içindeydim ve kapkaranlık Gece

Sonsuz titreyişlerle doluyordu içime.

12. Yarın Erkenden

Yarın erkenden kırlar ağardığı zaman

Gideceğim... biliyorum beni bekliyorsun bak,

Geçip gideceğim dağlardan, ormanlardan

Daha fazla kalmayacağım senden uzak.

Gözlerim düşüncelerime saplı yürüyeceğim,

Duymadan hiçbir haber, hiçbir şey görmeden,

Yalnız, kimsesiz, birbirine kenetli ellerim

Gideceğim, farkı yok gündüzümün gecemden.

Ne uzaklarda Harfleur'ü saran perdelere

Bakacağım, ne de inen altın renkli akşama

Kavuşunca bir bağ yeşil çoban püskülü ve

Bir çiçekli funda koyacağım mezarına.

13. Diana

Bahçelerde koşardık kiraz toplamaya

Paros mermeri gibi güzel ak kollarıyla

Ağaçlara tırmanır, dalları eğerdi.

Yapraklar ince ince ürperirdi rüzgarda.

Ak gerdanı güneşle, gölgeyle dalga dalga

Al meyvaya uzanırdı incecik parmakları.

Kirazların her biri bir ateş damlasıydı.

Ardısıra çıkardım; bacağını açarken

Tutuşan gözlerime usulca 'susun! ' derdi

Sonra şarkı söylerdi.

Bazen ak dişlerinde türkü yerine meyva

-Tıpkı o güzel erden, o yabanıl Diana-

O güzelim ağzıyla kiraz sunardı bana.

Dudağımda, konarken, bir sevda gülücüğü

Düşürürdüm kirazı, alırdım öpücüğü...

14. Mors

Gördüm o biçiciyi, işinin başındaydı tarlada

Kesip biçerek ilerliyordu kocaman adımlarla

Batan günün kızıllığı geçiyordu iskeletin içinden

Karanlıkta her nesne titrer ve gerilerken

Tırpandaki yalazı izliyordu insanoğlu

Ve utku kemerleri altında görkem dolu,

Utku esriği utkunlar devriliyordu peşpeşe

O güzelim Babil'i çeviriyordu çöle

Tahtı darağacına, sehpayı saltanata

Gülleri gübreye, çocukları kuşa

Hazinleri küle, anaların yaşını sele döndürüyordu

Haykırıyordu kadınlar: geri ver çocuğumuzu

Sen alıp gidesin diye mi dünyaya getirdik biz onu?

Yeryüzünü feryatlar kaplamıştı dört yandan

Etsiz parmaklar fışkırıyordu sefalet yataklarından

Buzlu bir yel uğulduyordu yüzbinlerce kefende

Kara tırpan altında çılgına çevrilen kitle

Karanlıkta benziyordu kaçan bir korkmuş sürüye

Çiğnediği her yerde herşey ürkü, yas ve gece!

Arkada, alnı tatlı bir ışıkla yıkanan melek

Ruhların demetini taşıyor gülümseyerek

15. Şiirlerim

Irmak olup akın ey şiirlerim!

Akın, suyunuz çoğala çoğala!

Acı içinde kanayan kalplerin,

Yalpalayan susamış gönüllerin,

Pınarı olun, su verin onlara!

Işıktan gagası suyunuza dalsın

Kartal, pisliklerden uzakta dursun

Dalgaların tuhaf çağıltısında,

Kuş seslerine, şarkılarına

Meleklerin ilahisi karışsın!