Yol Verme Sözleri | Sevgiliye, Dosta Sert Yol Verme Sözleri
Yol Verme Sözleri
Hayatımızdaki bazı insanlar, öyle anlar yaşatır ki onlara “git” demek isteriz ama bunu söylemek her zaman kolay değildir. Bazı ilişkiler, yıpranmış dostluklar ya da hayal kırıklıkları, yol verme sözleriyle son bulur. Bu sözler bazen acıtsa da, aslında yeni başlangıçların habercisidir. Aşağıda, hem atarlı hem de net bir şekilde “yol verme”yi anlatan, duygu dolu ve sitem yüklü sözleri bulacaksınız. Unutmayın, bazen “git” demek de kendinize bir iyilik yapmaktır.
Ağrı Dağı kadardır benim umudum, o yüzden soğuktur yüreğim.
Her şeye maydanoz olma, yakında salata olacaksın.
Ağlamak ayrı, gözlerinin dolduğunu belli etmemek için sesinin düzelmesini bekleyip konuşmak ayrı. Bunu anlayabildiğin zaman konuşuruz.
Lütfen “gitme” demeyeceğim. Çünkü arkasına bile bakmadan giden birine “kal” demek boşunadır.
Boyun her gün uzuyor ama karakterin kısalıyor, farkında mısın?
Sana “kalas” diyordum da haksızlık etmişim; kütükten farkın yokmuş.
Herkeste seni aramak değil de, kimsede seni bulamamak korkutuyor beni.
İyi insanlar aslında kötüdür, kötü insanlar aslında gerçek iyilerdir.
Unutamadım belki de sen beni unuttun. Zaten sen hiçbir zaman benim kadar sevemedin.
Sevda dediğin nedir desem, ihanet dersin kendi zannınca.
Bazıları “indirim” için koşar, bazıları da “sevdiğinin kollarına”…
Katma değer vergisi gibiydin, ama ödemekten yana değildim!
Ben asla ağlamam. Düşersem gülerim, düşersen tebessüm eder, sinsice izlerim.
Seni koruduğum herkes, yokluğundan beni korudu.
Bana beddualar okumayın, gün gelir o beddualar sizin kulağınıza yankılanır.
Sen kilogramla ölçülürsün, ben gramla. Değerli olanlar gramla ölçülür çünkü.
Ben ağlamam, düşsem de gülerim. Senin düşüşünse izlenmeye değer bir komedi olur.
Şimdi sen gittin ya, şairin dediği gibi herkesi sana benzetiyorum. “Bu da mı o şerefsiz acaba?” diye soruyorum kendime...
Keşke makyajın yüzünü kapattığı kadar, karaktersizliğini de kapatabilseydi.
Bitti diyorsam bitmiştir. Uzatmanın bir anlamı yok, yokluğunun hiçbir değeri yok.
Gidip de “sen bensiz yaşayamazsın” diyenlere şunu ekleyelim: Kimse kimsenin oksijeni değil.
Şimdi sen yok ya, bir anda “fifi” gibi oldun, varlığın “tın” kadar etki etmiyor artık.
Bu aralar uçak biletleri ücretsiz herhalde, herkes bir havalarda geziniyor da...
Güya sen “Nike” markasını çok seviyordun, harflere baktım: “İnek” yazıyor. Şimdi anlıyorum seni niye bu kadar cezbettiğini!
Bence sen 5 kuruşluk beynini bana harcama, veresiye almıyorum.
Adamlığını sorgulayım dedim, başlayacak yer bulamadım. Bu nasıl adamlıktan uzaklıktır!
Senin “varlığın” fifi, “yokluğun” tın. Benim varlığım OLAY, yokluğum KOYAR.
Kulak arkası sigara gibiydin; yakıncaya kadar ömrün vardı.
En sevdiğim şey sela dinlemek, az uzak dur da seninkini dinlemek zorunda kalmayalım.
Sana “şerefli” derken, kendime hakaret ettiğimi yeni fark ediyorum.
Gidersen ne “hoşça kal” ne “güle güle” derim. O kadar samimi değiliz!
Her şey üst üste geliyor bu ara. Bir tek sen gelmiyorsun, iyi ki de...
Ben yaşadıkça sen çıldır, yetişemezsen ödemeli çaldır. Lafa gelince fena esersiniz, icraata gelince pamuk şekersiniz.
Bazen “sela” gibi bekliyorsun da gelmiyor. Sanki bir yerlerde “geç kaldık” diyor sana, ben mi kaybettim zamanımı acaba?
“Nike” sevmen boşuna değilmiş; orada “inek” yazıyor, senin markan yani...
En sevdiğim şey: Karşıma geçip laf söyleyemeyenlerin dedikodumu yapması. Hadi canım, başka kapıya.
Dün boktun, bugün koktun. Gram değer etmeyen kişilik yoksunu. Gözümde hiçsin.
Kül tablasında yanan bir sigara gibi bırakırım seni; yanar durursun, acımam.
Hayırdır, yakınlarda çiftlik mi var? Oradan kaçmışa benziyorsun.
Güzellik göreceli bir kavramdır diyen kızlara sesleniyorum: Yüzünüzdeki boyadan bir şey seçilmiyor, nasıl ayırt edelim?
Erkekler hep kadınların ilki olmak ister; kadınlar ise erkeğin son aşkı olmayı diler. Siz hangi taraftasınız?
Kırk yüzlüleri gördükçe iki yüzlüler normal gelmeye başladı, vay hâlimize...
Bazı ilişkiler veya arkadaşlıklar tükenir, yol ayrımına gelir. İşte bu noktada, yol verme sözleri devreye girer. Bu sözler bazen yaralı bir kalbin acı sitemidir, bazen de karşımızdakine “gitmeyi” hatırlatan net bir tutum. Unutmayın, sadece gitmesi gerekenlere değil, bazen de kendimizi kurtarmak için bu sözlere ihtiyaç duyarız.
