Yunus Emre Sözleri | Kısa ve İbretlik Yunus Emre Sözleri

Yunus Emre Sözleri

Yunus Emre ibretlik sözlerle karşınızdayız. Yunus Emre'nin umut ile ilgili kısa ve hikmetli sözlerini maddeler halinde listeledik. En güzel Yunus Emre sözlerini aşağıdaki kısımda bulabilirsiniz. İşte güzel ahlakla ilgili Yunus Emre sözleri...

"Âşık öldü diye sala verirler. Ölen bedendir, âşıklar ölmez."
- Yunus Emre

Kendimi bir nokta olarak gördüğümde, bir bakmışım ki anlamlı bir cümlenin sonundayım…

"Bir garibin duasına gir. Kurtarırsa o kurtarır."
- Yunus Emre

Neyi çok bekler ve umursan senden uzaklaşır. Hem ne demiştik; İstenileni almak değil razı olmaktır imtihan.

"Sabır saadeti ebedi kalır. Sabır kimde ise o nasib olur."
- Yunus Emre

"Zulümle zenginleşenin, sonu berbat olur."
- Yunus Emre

Türlü türlü cefanın adını aşk koymuşlar.

"Çok mal haramsız, çok söz yalansız olmaz."
- Yunus Emre

Bilmeyen ne bilsin bizi bilenlere selam olsun.

"Söz ola kese başı, söz ola kese savaşı…"
- Yunus Emre

Yaradılanı hoş gör, yaradandan ötürü.

"Ey Yunus Hakk’ı bilen söylemez hergiz yalan, ikilik ile gelen doğru yol bulmuş değil."
- Yunus Emre

Tehî görmen kimseyi hiç kimsene boş değil, eksiklik ile nazar erenlere hoş değil.

"Kalem eğri dilli mürekkep siyah yüzlü, kağıt ikiyüzlü. Şimdi kalkıp arzuhalimi yazmaya kimi mahrem kılayım."
- Yunus Emre

Dünya yalan kardeşim, dünya yalan! Var mı yalan dünyada bakî kalan. Mal da yalan, mülk de yalan. Var biraz da sen oyalan.

"Zulüm ile abad olanın akıbeti berbad olur."
- Yunus Emre

Yunus Emre Aşk Sözleri

Elbiseye kan bulaştığı zaman onu yıkamadıkça temiz olmaz. İnsan gönlünden dünya pasını temizlemedikçe kıldığı namazlar da yerini bulmaz.

Hiç kimseye yan bakma! Öfkelenip sert çıkma! Kalp Allah’ın evidir, bu evi sen yıkma.

Aşk ile yola çıkmak ise niyetin, Bela ile imtihan edilirsin. Zü’l Celali ve’l ikram; önce kahır sonra ikram

Her bildiğini söyleme, ama her söylediğini bil!

Zehirle pişen aşa kim gelir.

Aşk zehri benim için panzehirdir.

Yaratılanı hoş gör, Yaradan’dan ötürü.

Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.

Hakk’ı gerçek sevenlere cümle alem kardeş gelir.

İnsan iyiliği kadar taşlanır, merhameti kadar dışlanır, kulluğu kadar da sınanır.

Sabır saadeti ebedi kalır. Sabır kimde ise o nasip olur.

Aşk ile yola çıkmaksa niyetin bela ile imtihan edilirsin. Zü’l Celali vel İkram. Önce kahır sonra ikram…

Kimde bir güzellik varsa bilsin ki ödünçtür.

Aşk zehri benim için panzehirdir.

Gönlü taş olanın dilinden zehir tüter. Ne kadar yumuşak konuşsa da onun sözleri “Savaş” gibidir.

Az söz erin yüküdür, çok söz hayvan yüküdür.

Bir garibin duasına gir. Kurtarırsa o kurtarır.

Ana rahminden geldik pazara, bir kefen aldık döndük mezara.

İyi İnci Derviş’in gönlündedir. Onun büyük denizlerde olduğunu zannetme.

Nefistir seni yolda koyan, yolda kalır nefse uyan.

Ya Rabbena hayreyle, Muhammed’e yâr eyle, Kabrimizi nur eyle, Kabre vardığım gece.

Hiç hata yapmayan insan, hiçbir şey yapmayan insandır ve hayatta en büyük hata, kendini hatasız sanmaktır.

Nefistir seni yolda koyan, yolda kalır nefse uyan.

Aşık olamayan adem benzer yemişsiz ağaca.

Benim gönlüm şaşılacak haldedir, aşktan hiç usanmaz. Gider aşka düşer, beni hiç tanımaz.

Yunus artık düşünmekten vazgeç, bu işe gerek yok. İnsan olana aşk gereklidir. Gönlüne Aşk ateşi düştükten sonra dervişe benzer.

Yunus Emre İbretlik Sözler

Ey Yunus Hakk’ı bilen söylemez hergiz yalan, ikilik ile gelen doğru yol bulmuş değil.

Hakk’ı uzaklarda arama, Hakk’ın durağı gönüldedir.

Neyi çok bekler ve umursan senden uzaklaşır. Hem ne demiştik “İstenileni almak değil razı olmaktır imtihan.”

Sabah mezarlığa vardım, baktım herkes olmuş yatar, her biri câresiz olup, ömrünü yitirmiş yatar.

Her kim Kuran bilmedi sanki dünyaya gelmedi.

Kendimi bir nokta olarak gördüğümde, bir bakmışım ki anlamlı bir cümlenin sonundayım.

Zulüm ile abad olanın akıbeti berbad olur.

Söz ola kese başı, söz ola kese savaşı…

Gönlünde aşk ateşi olan kişi yandıkça mum gibi yumuşar. Taş gönüller ise kararmış sert katı kış gibidir.

Söz binlerce mücevher ve altın parayı kara toprak eder.

Dervişlik olsaydı tâç ile hırka, biz dahi alırdık otuza kırka.

Her kim Kuran bilmedi sanki dünyaya gelmedi.

Benlik davasını bırak muhabbetten olma ırak sevgi ile dolsun yürek hoşgörülü olmaya bak.

Dünya yalan kardeşim, dünya yalan! Var mı yalan dünyada bakî kalan. Mal da yalan, mülk de yalan. Var biraz da sen oyalan.

İnsan iyiliği kadar taşlanır, merhameti kadar dışlanır, kulluğu kadar da sınanır.

Aldanma dünya malına zehir sunma balına düşüp dünya hayaline dalma gözüm bundan sonra.

Aşk aşıkı şir eder, aslanı zencir eder, katı taşı mum eder.

Kalem eğri dilli mürekkep siyah yüzlü, kağıt ikiyüzlü. Şimdi kalkıp arzuhalimi yazmaya kimi mahrem kılayım.

Dünya yalan kardeşim, dünya yalan! Var mı yalan dünyada bakî kalan. Mal da yalan, mülk de yalan. Var biraz da sen oyalan.

Dervişlik olsaydı taç ile biz alırdık otuza kırka…

Her bildiğini söyleme, ama her söylediğini bil!

Mazlumun ahı indirir şâhı.

Gönlü taş olanın dilinden zehir tüter. Ne kadar yumuşak konuşsa da onun sözleri “Savaş” gibidir.

Açlığın sonunda tokluk vardır, tokluğun sonu ise yokluktur. Bu yollar korkuludur. Bu yollarda Allah neyler sabredip görelim.

Sabır saadeti ebedi kalır. Sabır kimde ise o nasib olur.

Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın.

Sabrı candan cana bırakma. Sabır ile Miraç’ı ve Tur’u (Hz. Musa’nın Allah ile konuştuğu yer.) bulasın. Sabrederek Hakk’a yakın olasın.

Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi vardır.

Bilmeyen ne bilsin bizi bilenlere selam olsun.

Bu dünyaya gelen gider.

Hakk’ı gerçek sevenlere cümle alem kardeş gelir.

Canını aşk yoluna vermeyen gerçek âşık değildir. Bu yolda baş koyup o dosta ermeyen gerçek âşık değildir.

Dağlar nice yüksek ise, yol anın üstünden geçer.

Sabır saadeti ebedi kalır sabır kimde ise o nasip alır.

Tehî görmen kimseyi hiç kimsene boş değil, eksiklik ile nazar erenlere hoş değil.

Aşk ile yola çıkmak ise niyetin, Bela ile imtihan edilirsin. Zü’l Celali ve’l ikram; önce kahır sonra ikram

Hakk’ı uzaklarda arama, Hakk’ın durağı gönüldedir.

Yaratılanı hoş gör, Yaradan’dan ötürü.

Söz var gönlü sevindirir. Söz var tanıdığı yabancı eder. Söz kişiyi yüceltir veya alçaltır.

Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.

Dünyada dertsiz baş olmaz.

Ey Yunus Hakk’ı bilen söylemez hergiz yalan, ikilik ile gelen doğru yol bulmuş değil.

Yaratılanı hoş gör, Yaradan’dan ötürü.

Ya elim al kaldır beni. Ya vaslına erdir beni. Çok ağlattın güldür beni. Gel gör beni aşk neyledi.

Her şeyin bir vakti vardır.

Ey hoca, İstersen bin kere hacca git. Bir gönle girmek hepsinden daha üstündür, der.

Zehirle pişen aşa kim gelir.

İyi inci Derviş’in gönlündedir. Onun büyük denizlerde olduğunu zannetme.

Çok mal haramsız, çok söz yalansız olmaz.

Kimde bir güzellik varsa bilsin ki ödünçtür.

Gönlünde aşk ateşi olan kişi yandıkça mum gibi yumuşar. Taş gönüller ise kararmış sert katı kış gibidir.

Bu dünyaya inanma, vefasın bulam sanma.

Hiç kimseye yan bakma! Öfkelenip sert çıkma! Kalp Allah’ın evidir, bu evi sen yıkma.

Ya Rabbena hayreyle, Muhammed’e yâr eyle, Kabrimizi nur eyle, Kabre vardığım gece.

Dil söyler kulak dinler, kalp söyler kâinat dinler.

Söz bu dünya cehennemini, cennetin sekiz katına çevirir.

Ne varlığa sevinirim, ne yokluğa yerinirim. Aşkın ile avunurum; bana seni gerek seni.

3 şeyi doğru seç! Eşini, işini, arkadaşını.

Kalem eğri dilli mürekkep siyah yüzlü, kağıt ikiyüzlü. Şimdi kalkıp arzuhalimi yazmaya kimi mahrem kılayım.

Zulümle zenginleşenin, sonu berbat olur.

Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın.

Zehirle pişen aşa kim gelir.

Sanma ki zalimin ettiği kârdır.

Ey aciz Yunus kimseye kibirlenme, toprak gibi alçakgönüllü ol. Gül bahçelerinin tümü toprakta biter.

Hakk’ı uzaklarda arama, Hakk’ın durağı gönüldedir.

Neyi çok bekler ve umursan senden uzaklaşır. Hem ne demiştik “İstenileni almak değil razı olmaktır imtihan.”

İnsan iyiliği kadar taşlanır, merhameti kadar dışlanır, kulluğu kadar da sınanır.

Elbiseye kan bulaştığı zaman onu yıkamadıkça temiz olmaz. İnsan gönlünden dünya pasını temizlemedikçe kıldığı namazlar da yerini bulmaz.

Mal da yalan, mülk de yalan, var biraz da sen oyalan.

Yürü fani dünya, sana gelende gülmüş var mıdır?

Söz var gönlü sevindirir. Söz var tanıdığı yabancı eder. Söz kişiyi yüceltir veya alçaltır.

Hakk’ı uzaklarda arama, Hakk’ın durağı gönüldedir.

İyi İnci Derviş’in gönlündedir. Onun büyük denizlerde olduğunu zannetme.

Kimde bir güzellik varsa bilsin ki ödünçtür.

Gönlü taş olanın dilinden zehir tüter. Ne kadar yumuşak konuşsa da onun sözleri “Savaş” gibidir.

Gönlünde aşk ateşi olan kişi yandıkça mum gibi yumuşar. Taş gönüller ise kararmış sert katı kış gibidir.

Yunus artık düşünmekten vazgeç, bu işe gerek yok. İnsan olana aşk gereklidir. Gönlüne Aşk ateşi düştükten sonra dervişe benzer.

Her kim Kuran bilmedi sanki dünyaya gelmedi.

Ben gelmedim kavga için, benim işim sevgi için.. Bir kez gönül yıktın ise bu kıldığın namaz değil, 72 millet dahi elin yüzün yunmaz değil.

Ey aciz Yunus kimseye kibirlenme, toprak gibi alçakgönüllü ol. Gül bahçelerinin tümü toprakta biter.

Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın.

Dışı hoş görünen kişinin içinin boş olduğunu bil. Baykuş gece-gündüz ötüp durur ama onun bir varlığının olduğunu zannetme.

Gözün her nereye bakarsa Allah mutlaka orada hazırdır. Hakkı bulmayan can fayda bulmak yerine zarardadır.

Yunus Emre Dostluk Sözleri

Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi vardır…

Bu dünyada gönül veren kişi, sonunda pişman olacaktır. Dünyada benim dediği şeyler sonra ona düşman olacaktır.

Ey dostunu düşman sayan, gıybet etme, yalan konuşma. Bu dünyada fitneye düşen, iftira edenin öbür dünyada yeri dar olur.

Ey dostlar işitin, aşk bir güneşe benzer. Aşkı olmayan gönül ise bir taş misalidir.

Maharet güzeli görebilmektir, sevmenin sırrına erebilmektir. Cihan, alem herkes bilsin ki şunu; en büyük ibadet sevebilmektir..

Türlü türlü cefanın adını aşk koymuşlar.

Biz gelmedik dava için, bizim işimiz sevda için, dostun evi gönüllerdir, gönüller yapmaya geldik.

Hoştur bana senden gelen. Ya gonca gül, yahut diken. Ya hayattır, yahut kefen. Nârın da hoş, nurun da hoş. Kahrın da hoş, lütfun da hoş.

Olsun be aldırma Yaradan yardır. Sanma ki zalimin ettiği kârdır. Mazlumun ahı indirir şâhı. Her şeyin bir vakti vardır.

Beni bende demen bende değilem, bir ben vardır bende benden içeri.

Eğer hor eğer hürmet kişiye sözden gelir. Zehr ile pişen aşı yemeğe kim gelir.

Bir bahçeye giremezsen, durup seyran eyleme. Bir gönül yapamazsan, yıkıp viran eyleme.

Dünyada dertsiz baş olmaz. Derd’olanın ahi dinmez.

Ey hayat ırmağından şu içenler! Gelin soralım canlara ki güzelliği ne oldu da gidiyor. Ben hep seninim diyordu, şimdi neyi buldu da gidiyor.

Az söz erin yüküdür, çok söz hayvan yüküdür.

İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir, sen kendini bilmezsen, bu nice okumaktır.

Kimde bir güzellik varsa bilsin ki ödünçtür.

Elif okuduk ötürü, pazar eyledik götürü, Yaratılmışı hoş gördük, Yaratandan ötürü.

Aşk aşıkı şiir eder, aslanı zencir eder, katı taşı mum eder.

Bir kez gönül yıktın ise bu kıldığın namaz değil, yetmiş iki millet dahi elin, yüzün, yumaz değil.

Ya elim al kaldır beni. Ya vaslına erdir beni. Çok ağlattın güldür beni. Gel gör beni aşk neyledi.

Eğer, ilerde bir gün ‘keşke’ demek istemiyorsan, üç şeyi doğru seç: Eşini, işini, arkadaşını.

Eğer hor eğer hürmet Kişiye sözden gelir. Zehr ile pişen aşı Yemeğe kim gelir.

Hiç hata yapmayan insan, hiçbir şey yapmayan insandır ve hayatta en büyük hata, kendini hatasız sanmaktır.

Bu dünyaya gelen gider

Yürü fani dünya, sana gelende gülmüş var mıdır?

En Güzel Yunus Emre Şiirleri

Şöyle Garip Bencileyen

Acep şu yerde var mı ola

Şöyle garip bencileyin

Bağrı başlı, gözü yaşlı

Şöyle garip bencileyin

Gezdim Rum ile Şam'ı

Yukarı elleri kamu

Çok istedim, bulamadım

Şöyle garip bencileyin

Bendeler garip olmasın

Firkat oduna yanmasın

Hocam kimseler olmasın

Şöyle garip bencileyin

Bir garip ölmüş diyeler

üç günden sonra duyalar

Soğuk su ile yuyalar

Şöyle garip bencileyin

Söyler dilim ağlar gözüm

Gariplere göyner özüm

Meğer ki gökte yıldızım

Ola garip bencileyin

Nice bu dert ile yanam

Ecel ere bir gün ölem

Meğer ki sinimde bulam

Şöyle garip bencileyin

Emrem Yunus biçare

Bulunmaz derdine çare

Var imdi gez şardan şare

İste garip bencileyin

***

Gel Gör Beni Aşk Neyledi

Baştan Ayağa Yareyim

Gönlüm düştü bu sevdaya

Gel gör beni aşk neyledi

Başımı verdim kavgaya

Gel gör beni aşk neyledi

Ben yürürüm yana yana

Aşk boyadı beni kana

Ne akilim ne divane

Gel gör beni aşk neyledi

Mecnun oluben yürürüm

Dostu düşümde görürüm

Uyanır melul olurum

Gel gör beni aşk neyledi

Aşkın beni mest eyledi

Aldı gönküm hasteyledi

Öldürmeğe kast eyledi

Gel gör beni aşk neyledi

Gah eserim yeller gibi

Gah tozarım yollar gibi

Gah akarım seller gibi

Gel gör beni aşk neyledi

Akan sulayın çağlarım

Dertli yüreğim dağlarım

Yarim için ben ağlarım

Gel gör beni aşk neyledi

Benzim sarı, gözlerim yaş

Bağrım pare, ciğerim baş

Halden bilen dertli kardaş

Gel gör beni aşk neyledi

Miskin Yunus biçareyim

Baştan ayağa yareyim

Dost elinden avareyim

Gel gör beni aşk neyledi

***

Bir Ben Vardır Benden İçeri

Severim ben Seni candan içeru
Yolum vardır bu erkandan içeru

Şeriat, tarikat yoldur varana
Hakikat meyvası andan içeru

Dinin terk edenin küfürdür işi
Ol ne küfürdür, imandan içeru

Beni bende demen, ben de değilim
Bir ben vardır bende, benden içeru

Beni benden alana ermez elim
Kim kadem basa Sultandan içeru

Süleyman kuş dilin bilir dediler
Süleyman var, Süleyman'dan içeru

Tecelliden nasip erdi kimine
Kiminin maksudu bundan içeru

Senin aşkın beni benden alıptır
Ne şirin dert bu, dermandan içeru

Miskin Yunus, gözü tuş oldu Sana
Kapıda bir kuldur, Sultandan içeru

***

Bana Seni Gerek Seni

Aşkın aldı benden beni, bana seni gerek seni
Ben yanarım dün ü günü, bana seni gerek seni

Ne varlığa sevinirim, ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum, bana seni gerek seni

Aşkın aşıkları öldürür, aşk denizine daldırır
Tecelli ile doldurur, bana seni gerek seni

Aşkın şarabından içem, Mecnun olup dağa düşem
Sensin dün ü gün endişem, bana seni gerek seni

Sofilere sohbet gerek, Ahilere Ahret gerek
Mecnunlara Leyli gerek, bana seni gerek seni

Eğer beni öldüreler, külüm göke savuralar
Toprağım anda çağıra, bana seni gerek seni

Cennet Cennet dedikleri birkaç köşkle birkaç huri
İsteyene ver sen anı, bana seni gerek seni

Yunus'dürür benim adım, gün geçtikçe artar odum
İki cihanda maksudum, bana seni gerek seni

***

Çıktım Erik Dalına

Çıktım erik dalına, anda yedim üzümü

Bostan issi kakıyup, der ne yersin kozumu

Kerpiç koydum kazana, poyraz ile kaynattım

Nedir deyip sorana, bandım verdim özünü

İplik verdim çulhaya, sarıp yumak etmemiş

Becit becit ısmarlar, gelsin alsın bezini

Bir serçenin kanadın, kırk kağnıya yüklettim

Kırk çift dahi çekmedi, şöyle kaldı yazılı

Bir sinek bir kartalı, salladı vurdu yere

Yalan değil gerçektir, ben de gördüm tozunu

Bir küt ile güreştim, elsiz ayağım aldı

Güreşip basamadım, göyündürdü özümü

Kaf dağından bir taşı şöyle attılar bana

Öğlelik yere düştü, bozayazdı yüzümü

Balık kavağa çıkmış, zift turşusun yemeğe

Leylek koduk doğurmuş, bak a şunun sözünü

Gözsüze çu el eyledim, sağır sözüm anladı

Dilsiz çağırıp söyler, dilimdeki sözümü

Bir öküz boğazladım, kakladım sere kodum

Öküz issi geldi eydür, boğazladın kazımı

Anda da kurtulmadım, nidesimi bilmedim

Bir çerçi de geldi eydür, kanı aldın gözgümü

Gördüm kaplubağayı, yanın seğirdüpdür gider

Sordum kanda gidersin, Kayseriyedir azimi

Yunus bir söz söylemiş, hiç bir söze benzemez

Münafıklar elinden, örttü mana yüzünü

***

Bir Gün

Bir gün ol Hazret'e karşu varam ağlayu ağlayu

Azraile hem canımı verem ağlayu ağlayu

Çün Azrail ala canım, geçe benim ömrüm günüm

Kefen ola cümle donum, geyem ağlayu ağlayu

Ben yürürem yana yana, gözüm yaşı döne kana

Bir gün şol karanlık sine, girem ağlayu ağlayu

Mühür uralar dilime, zincir uralar koluma

Amel defterim elime, alam ağlayu ağlayu

Aşık Yunus'un budur işi, yoluna fedadır başı

İman et bize yoldaşı, deyem ağlayu ağlayu

***

Ben Gelmedim Dava İçin

Benim bunda kararım yok, ben bunda gitmeğe geldim
Bezirganem metaım çok, alana satmağa geldim

Ben gelmedim dava için, benim işim sevi için
Dost'un evi gönüllerdir, gönüller yapmağa geldim

Dost esrüğü deliliğim, aşıklar bilim neliğim
Denşürüben ikiliğim, birliğe bitmeğe geldim

Ol hocamdır ben kuluyum, Dost bağçesi bülbülüyüm
Ol hocamın bağçesine, şad olup ötmeğe geldim

Bunda biliş olan canlar, anda bilişirlermiş
Bilişüben Hocamla, halim arzetmeğe geldim

Yunus Emre aşık olmuş, Maşuka derdinden ölmüş
Gerçek erin kapısında, canım arz etmeğe geldim.

***

Allah Sana Sundum Elim

Sensin kerim, sensin rahim, Allah sana sundum elim

Senden artık yoktur emin, Allah sana sundum elim

Ecel geldi vade erdi, bu ömrüm kadehi doldu

Kimdir ki içmeden kaldı, Allah sana sundum elim

Gözlerim göğe süzüldü, canım göğüsten üzüldü

Dilim tetiği bozuldu, Allah sana sundum elim

Üş biçildi kefen donum, Hazret'e yönelttim yönüm

Acep nice ola halim, Allah sana sundum elim

Urdular suyum ılıdı, kavim kardeş cümle geldi

Esen kalsın kavim kardeş, Allah sana sundum elim

Geldi salacam sarılır, dört yana sala verilir

El namazıma derilir, Allah sana sundum elim

Salacamı getirdiler, makberime yetirdiler

Halka olup oturdular, Allah sana sundum elim

Çün cenazeden şeştiler, üstüme toprak saçtılar

Hep koyubeni kaçtılar, Allah sana sundum elim

Yedi Tamu, sekiz Uçmak, her birinin vardır yolu

Her bir yolda yüzbin çarşı, Allah sana sundum elim

Geldi Münker ile Nekir, her birisi sordu bir dil

İlahi Sen cevap vergil, Allah sana sundum elim

Görün acep oldu zaman, gönülden eyleniz figan

Ölür çün anadan doğan, Allah sana sundum elim

Yunus tap uzat bu sözü, Allahına dutgıl yüzü

Didardan ayırma bizi, Allah sana sundum elim