Bilge Karasu Sözleri | Modern Türk Edebiyatının Felsefi ve Özgün Dehası

Bilge Karasu'nun Unutulmaz Sözleri ve Eserlerinden Alıntılar

Türk edebiyatının en özgün yazarlarından biri olan Bilge Karasu, eserlerinde derin düşünceleri, benzersiz anlatım tekniği ve etkileyici üslubuyla tanınır. Yazdığı öyküler ve denemelerle geniş okur kitlesine ulaşan Bilge Karasu, aynı zamanda felsefi ve edebi görüşleriyle de dikkat çeker.

Onun kaleminden dökülen sözcükler, okuyucuyu kimi zaman şaşırtır, kimi zaman düşündürür, hatta çoğu zaman bambaşka bir dünyaya götürür. Bilge Karasu eserlerinde, insan ruhunun karanlık ve aydınlık yönlerini, yalnızlık, ölüm, kaygı ve umutsuzluk gibi temaları ustalıkla işler. Aşağıda, Bilge Karasu sözleri ve kitaplarından öne çıkan anlamlı alıntılar yer almaktadır.

1. Dışarısı dünyanın en tehlikeli yeri olmuştu. Kedilerden, köpeklerden, belki de belki değil, muhakkak, insanlardan biri...

2. Rüzgârı kemiriyor gözyaşları başka bir şey duyulmuyor, ağıttan.

3. Ama arada bir, inanılmaz şeyler de oluyor; olmasa, umut diye bir şey kalır mıydı zaten?

4. Okumak istediğim kitapları ölmeden okuyabileceğimi sanmıyorum ya, durmadan yeni kitaplar alıyorum, dayanamıyorum onlara; okuyorum ama, isteğimce okumak için günümün altı saatini bu işe verebilmem gerek.

5. Bizden beklenen de bu, insan olduğumuzu unutmak...

Ölüler her şeyi bilir, öğrenmenin yolu da ölmekten geçer.

Dile getirmek isteyip söylemekten çekindiklerimiz vardı.

Düpedüz söylenen doğruların pek az insana “güzel” geldiğini öğretmemişler miydi kendisine?

Vakit bol bundan sonra. Çok bol. Ölmek için de, bir şeyler yapmak için de, zamandan yana sıkıntı yok. Bolluğun anlamı olmayacak kadar bol… Ne yapmalı bu vakti? Bir şeyler yapmak, bir şeyler kurmak gerek. Ama kurmak… Kurmak için güç, istek, direnç lazım.

Kitap aracılığıyla zenginlik ya da beğeni inceliği gösterisi, kitap dışında yaşam bilmemek, bilgililiğiyle övünmek… Pek anlamsız göründü bunlar bana.

Yaş dökülmez bu ölümler, yaşa da bakmaz üstelik.

Analarının ölüsünü törenle kaldırabilmeleri için çocukların sağ kalması gerekir. Kalmadıkları da görülür.

Aynalarda çoğalır gibi çoğalıyorum, yorgunluğa, öfkeye, üst üste yığılan tersliklere rağmen.

Böyle bir şey anımsıyorum. Geçmişin belli belirsiz bir kıpırtı içindeki durgun sularının karanlığında.

Kendi kendimi aldatmanın da anlamı yoktu.

Hep başkalarının varlığı gerek bu yalnızlığa. Çünkü “yalnızlık” diye tanımladığımız şey, aslında bir başkasının yokluğuyla şekillenir.

"Demin sokaktan geçerken bir adam gördüm. Kaldırımın kıyısında oturmuş bir kirpinin dikenlerini törpülüyordu. Kirpi de enayi mi enayi. Manikür yapılıyor sanıp tatlı tatlı gözlerini yumuyordu."

Sen beni yaşayabilirsin, sen beni yaşatabilirsin, demek istiyordum. Diyemedim.

"Hazır değilsem bir şeye, seninle bile gitsem neye yarar?"

Garip bir ışıltıda ağır ağır devinen eski yeni ölülerin, geçmişlerden artakalmış kentlerin arasına dalıyorlar.

Ama kedi sever gibi sevmemeliyiz sevdiklerimizi.

Evlerde, odalarda, iki insanın bir araya gelmesi zaten çok güçleşmişti.

Kimseler gelmesin yanıma. İçten sevinç taklidi ile selamlaşmaya mecbur olmayalım.

Ne var ki, insanlar, ancak gizliden, gerçek yüzü bilinmeyenden korkar daha çok. İnsanlar, korkmalı üstelik.

Sanatçıların yaşamı değil, yaptıkları önemlidir.

Geceden başka bir şey yok üzerimde. Belki de karanlık, benim düşüncelerimin aynası gibi.

Ustalar mantar değil ki her ağaç dibinde yetişsin!

Arada bir, inanılmaz şeyler de oluyor; olmasa umut diye bir şey kalır mıydı zaten?

Öyle kopuşlar güçtür, izi kalır; kopmaya kalkışmak kendini de parçalamaktır.

"Ölümün sultanıyla göz göze gelmeyeyim. Ona hazır değilim."

İnsanın kafası bir canavar, bitmez tükenmez sorularla dolu.

Kendimi bir ona göstereceğim, ondan sonra öleceğim. Bir ona göstereceğim, çünkü, bir yerinden yırtılmamış bir gizliliğin tadı yoktur.

"Korku, örtmeye en yatkın olduğumuz kirimiz, gizlemeye en çok uğraştığımız kokumuzdur."

"Güzeldi, yiğitti, şakacıydı, şendi ama Mussolini’nin adamlarıyla dünyanın öbür ucundan nasıl uğraşırdı? Bunu anlayacak aklı mı yoktu, yoksa..."

Değişiklik insanın yüzünde bile belli olurdu, bir bakış bile başkalaşırdı zamanla.

Bir yalan batağına saplanıyorum, saplandıkça batıyorum.

"Duvarın ötesine geçemedikten sonra bir ömür boyu onu süslemişti, neye yarar?"

"Vakit azalmaktadır. Her şeye biraz daha uzaktan bakılmaktadır..."

Yalnızım yalnızım yalnızım, diye haykırıyor iç sesim. Belki de içimdeki başka biri böyle söylüyor.

Geçip giden zaman, bizi, her şeyi değiştiren zaman...

Babamın kusurları, tutarsızlıkları çoktu ama büyüklere duyduğu saygıyı unutamam. Bugün büyüklere saygı mı kaldı?

Temel ilkem, herhangi bir kitabı, herhangi bir anda, istediğim için, istek duyduğum için okumaktır.

Okurluk, yazarın emeğine kendi emeğimizi katmaktır. Yaşamaksa sürekli bir okuma etkinliğidir.

Tanrı adına da olsa insanlar, adaleti kendi ölçüleriyle dağıtıyorlar.

İnsan soyuna soyuna deriye varır, onura, öz saygısına varır. Bunları yüzmek, koparıp atmak güçtür...

Bitmemiş şeyler var. Her insanın hikayesinde bitmemiş duygular, bitmemiş hesaplar birikir...

Bilge Karasu Kimdir? Hayatı ve Eserleri

Bilge Karasu, 1930 yılında İstanbul'da doğdu. Orta öğrenimini Saint Benoît Lisesinde tamamlayan Karasu, daha sonra Ankara Üniversitesi'nde Felsefe okudu. Edebiyat dünyasına ilk adımlarını öykü ve denemeleriyle atan yazar, Türk edebiyatına modernist bir soluk getirdi. Uzun yıllar Ankara Radyosu'nda görev yaptı; edebi çeviriler ve radyo oyunlarıyla da tanındı.

Bilge Karasu, özellikle öykü türünde verdiği eserlerle ses getirdi. Troya’da Ölüm Vardı, Kılavuz, Göçmüş Kediler Bahçesi, Gece gibi kitaplarında insanın varoluş sıkıntılarını, kent yaşamını, yalnızlığı, toplumsal çatışmaları ve modern dünyanın açmazlarını derin bir kavrayışla yansıttı. Onun kaleminde, metinler hem felsefi derinlik kazanır hem de anlatı sınırları zorlanır.

1995 yılında aramızdan ayrılan Bilge Karasu, geride Türk edebiyatı için çok değerli eserler bırakmıştır. Onun sözcükleri, hâlâ yeni nesillere ışık tutmaya devam eder. Bilge Karasu, “Edebiyat bir keşif yolculuğudur.” anlayışıyla, okurlarını her satırda farklı dünyalara davet eder.

Bilge Karasu’nun Öne Çıkan Eserleri

• Troya’da Ölüm Vardı
• Uzun Sürmüş Bir Günün Akşamı
• Göçmüş Kediler Bahçesi
• Kılavuz
• Gece
• Lağımlaranası ya da Beyoğlu

Bu eserlerde, farklı anlatı biçimleri, mitolojik ve felsefi ögeler, iç monolog kullanımı ve şaşırtıcı kurgularla Türk edebiyatında özgün bir yer edinen Bilge Karasu, her yeni baskıda yeni okurlarla buluşur. Bu eserler, edebiyat tutkusundan vazgeçmeyen herkesin kütüphanesinde kendine yer bulmalıdır.

Bilge Karasu, aynı zamanda çevirileriyle ve radyo oyunlarıyla da kültür dünyamıza büyük katkılar sunmuştur. Onun eserleri, sadece dil ve anlatım bakımından değil, insan ruhu ve felsefi derinlik açısından da her okuru etkilemeyi başarır.

Bilge Karasu sözleri, anlattığı hikayelerin, felsefi derinliğin ve edebi yeniliğin bir yansımasıdır. Onun satırlarında, yalnızlığın, kaygının, umudun ve yenilginin izlerini süreriz. Bu sözler, Türk edebiyatının modernist kanadını keşfetmek isteyenler için bir rehber niteliğindedir.