En Güzel Metin Altıok Sözleri ve Şiirleri | Duygusal ve Anlamlı Alıntılar

Metin Altıok Sözleri

Şiirlerinde derin bir hüzün ve ince bir duyarlılık barındıran Metin Altıok, Türk edebiyatının en değerli şairlerinden biridir. Onun dizelerinde bazen kalp sızıları, bazen de umudun yeşerdiği anlar hissedilir. Metin Altıok sözleri, insana kendi iç dünyasını sorgulatırken aynı zamanda yüreğimizde farklı duygular uyandırır. Aşağıdaki satırlarda, usta şairin etkileyici sözleri ve şiirlerinden kesitler bulacaksınız. Dilerseniz bu anlamlı alıntıları sosyal medya hesaplarınızdan paylaşarak çevrenize de bu duyguları hissettirebilirsiniz.

“Zaman eksiltir insanı, her geçen gün ömründen çala çala…”

Ey bir hüznü büyüten solgun anne, sen de düşün benden sana kalan ne.

Ben hep ölüme ve aşka inandım.

Niyetinizi iyi belirleyin, çünkü niyetiniz ne ise nasibiniz odur.

“Ördüm de ilmek ilmek, sırtıma giyemedim ömrümü.”

“...Dağlar dağlarla, Karlar karlarla, Acılar acılarla aşılır. Unutma, unutma sakın.”

Acı, ey suskun yol arkadaşı, anlatsana! Senin de yüreğin kanar mı, uzaktayken yakınlarından?

Yalan olur sevmedim dersem.

Belki de aşk, söylenemeyen kelimelerin suskunluğunda saklıdır. Metin Altıok, şiirlerinde bu suskunluğa derin bir anlam yükler.

“Neden hep boş bir bardağa yüksünmeden boyun eğer sürahi?”

Hey yolcu, kurtulmayı düşünme benden. Unutmayı deneme, seninle geleceğim gittiğin yere. Acıyım ben, hem biz hısım sayılırız seninle.

Bu yaşa geldim, içimde bir çocuk hâlâ sevgiler bekliyor sürekli senden.

Bazı yaralar vardır ki, çocukluktan beri içimizde taşırız. Büyümek de aslında, o yaraları sarmayı öğrenmek değil midir?

Temiz kalmış ne bulunur bir çöplükte? Aşk da kirlenir elbet insanla birlikte.

Sevmek çok acıdır.

Sen aklıma düşünce bir rüzgar duyarım dolar içime, ve göğsümde bir pencere hızla çarpar.

Uçar gider geçmiş bir günün ardından, bir tüy kalır geriye senin bittiğin yerde.

Gönlü yok kimsenin gül yetiştirmeye.

“Gün ve gece boş bir sayfadır, dedi. Yaz yazabildiğince aşkı, mutluluğu, sevinci.”

Birçok insanın kalbine dokunabilen Metin Altıok, yalın ve derin dizelerle aşkı, acıyı ve insanı anlatır.

Sevgilim, aşk da uyar çevreye, ve kendine parlak bir yalan arar.

Hem göğünü kaybetmiş, hem beğenmiyor yerini; göğsüme dadanan geçimsiz güneş.

Yalan olur sevmedim dersem ama yolcu yolunda gerek. Ey ömrümün uğuldayan durağı; yanlış bir hesaptan dönerek, benli günlerini sil istersen. Geriye sen kaldın işte.

Tüm bunlar Metin Altıok’un şiirlerine sinen hüzün ve özlemin yansımasıdır. Okuyanın yüreğinde kalıcı izler bırakır.

Temiz kalmış ne bulunur bir çöplükte, aşk da kirlenir elbet insanla birlikte.

Çekip tetiği sonunda kendimi vurdum. Ne av var artık, ne avcı. O yok, ben yokum. Sadece küf kokusu, dehlizimde kayboldum.

Yalan olur sevmedim dersem; ama yolcu yolunda gerek. Ey ömrümün uğuldayan durağı, geri’ye sen kaldın işte.

Şairin dizelerinde, yalnızlık ve tutku iç içe geçer. Her dize, hem bir isyan hem de bir teslimiyettir.

Binlerce insanın öldüğü, çocukların sakat kaldığı bir dünya. Kekre bir yaşam.

Herkesin bir değil sevgisi; kimininki her eve sığar.

“Sen bugünden yarına, birazcık umut sakla…”

Metin Altıok, umudu da unutmamıştır şiirlerinde. Her ne kadar acıya ve hüzne odaklansa da, satır aralarında umut ışığı görünür.

Her yaşın, kendince bir bilgeliği vardır.

“Ben eğilmem gündüzleri ama geceleri kanatırım kendimi.”

Yitirdiklerim de oldu, kazandıklarımın yanında.

Kazançlar ve kayıplar, tıpkı aynı terazide tartılan iki farklı ağırlık gibidir. Önemli olan, yaşam içerisinde nerede durduğumuzu fark edebilmektir.

Acını göğsüne gömmeyi daha çocukken öğrendin.

Sağır bir günün sonunda dilsiz bir gece.

Çektiğin bunca acı, kefareti değil; unutma yaşadığın çaresizliğin.

Kimi zaman suskunluk, kimi zaman feryat barındırır Metin Altıok dizeleri. İnsan ruhu orada kendini görür, acılarına ayna tutar.

Beni hoyrat bir makasla, eski bir fotoğraftan oydular. Orda kaldı yanağımın yarısı, kendini boşlukla tamamlar.

Beni hiç çağırmadılar adımla; çağırsalar da anlamazdım.

Sevgilim, yanımda olsaydın keşke!

Bazen tek bir “gel” sözü, insanın tüm yaralarını sarar. Ama bekleyiş uzun sürer, özlem büyür.

Gözlerim çok zamandır yalnızlığın tekinsiz tüneği.

Alıştır kendini, her şey biter ve gömülür.

Senin yüzün, benim yüzüm değil mi?

Ne güzel anımsarız geçmişi, kendi yalanımızla.

Hiçbir şeyi tam anlayamaz bilinç dediğin. Belki de sonsuz merak ve bilme isteği, insanı sonsuz bir yolculuğa çıkarır.

En Güzel Metin Altıok Şiirleri

Sevdiğim, tabutum, ak kefenim; derin ve dar mezar çukurum benim.
Yeni bir kalıba dök, beni arıt bir potada…

İnsan, sevdiğini adeta yaşamın bir parçası değil, bazen ölümün eşiği gibi görür. Tutkular acıyı da beraberinde taşır.

Durmadan avuçlarım terliyor, inildiyor ardımdan girdiğim çıktığım kapılar. Trenim gecikmeli, yüreğim burgun. Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar. Ne zaman bir dosta gitsem...

İnsanın yüreğinde, geçen zamana karşı her zaman diri, bir parlak köz vardır.

Benim bu dünyada bir yerim olmadı, kuytu gövdemi saymazsak eğer.

Belki de Metin Altıok, kendini bu dünyada hiçbir yere ait hissetmedi. Bu yüzden şiirlerinde hep bir arayış hissedilir.

Bir yüzük yaptım sana güvercin teleğinden, bir yüzük bükerek hoşçakal sözcüğünden. Bir yüzük yaptım belli belirsiz, eski bir gramafon sesinden.

Yanında dağılmış kağıtlar ve tütün tabakası var. Aşk ve acı yüreğimde, ikiz badem içidir.

Şiirlerinde imgeler öylesine güçlüdür ki, çoğu zaman bir tabloya bakar gibi hisseder insan.

Bir kabuk içinde, birbirinden ayrılmaz.

Bedenim üşür, yüreğim sızlar. Ah kavaklar, kavaklar...

Beni hoyrat bir makasla eski bir fotoğraftan oydular.

Bir kabuk içinde, birbirinden ayrılmaz iki yarım var sanki her insanda.

Metin Altıok'un dizeleri, ayrılık, özlem ve hüzün temalarını durmaksızın işler. Belki de bu yüzden, çoğu zaman okurken yüreğimizi burkar.