Orhan Kemal Sözleri | Unutulmaz Alıntıları ve Şiirleri

Orhan Kemal Sözleri

Bence asıl ölmek, istenilmeyen bir dünyada yaşamaktır. Her yirmi dört saatte bir yirmi dört kere ölerek.

"Biz cahil insanlarız, parti marti bilmeyiz pek. Bizimkisi ekmek partisi..."

Mebuslar ya? Seçimlerden önce akın akın gelir, halkı toplar, daha iyi geçimden, haktan, adaletten, dinden, imandan bahseder, oyların kendilerine verilmesini isterlerdi.

Hem de öyle ki, mebus oldular mı dünyayı değiştireceklerdi sanki. Sanki onlar mebus oldu mu, sokaklardan yağ, bal akacak...

Öyle bir sevgilim olsun istiyorum ki, ne demek istediğimi bakışlarımdan anlasın. Sözle değil, gözlerimizin bakışıyla anlaşalım. Sonra küçücük bir evimiz, çok değil, iki oda bir salonlu...

Bir insan ya insan olmalı, insanlar için canını vermeli, ya da kalabalık etmemeli dünyamıza!

İnsan dediğin insanların uğruna canını feda etmeli, edemedi mi, kalabalık etmemeli dünyamıza! Orhan Kemal - Bereketli Topraklar Üzerinde

"Haklısın insanın mal olmaması lazım ama oluyor işte. Ve sen bunu ancak şimdi, yani bıçak kemiğe dayanınca düşünebildin. İğne etine saplanınca..."

Ölüm korkusu vuran yüzler gerilmiştir aşağıda. Gözler yuvalarından fırlamış. Ölüm kaşla göz arasında pusu kurmuş...

Yıllar kırık plaklarda kalmış çok eski türküler gibi geldi geçti.

"Gurbete düştün mü, sılayı yüreğinden atacaksın derdi, derdi ya, kendi atabildi mi? Ne mümkün? Adamın vatanı derdi, vatan başka derdi..."

Güçlü bir hafıza, ağır bir cezadır. Ve işin kötüsü iyi anları nadiren, kötü anları sıklıkla hatırlatır. 

Ve ben asla unutmayacağım. O'na nasıl güldüğünü.

En Güzel Orhan Kemal Sözleri

Hayat, herkesin katıldığı başsız sonsuz bir koşudur. Bacakları kuvvetli, soluğu bol olan kazanır.

"Peki niçin bu kadar kan döküldü? Milli Mücadele ve onun şuuru?".....

"Mühim olan, senin ve benim nefsi nefsimizdir. Bunu temin edecek devlet ister laik olsun ister şer'i Haydi şerefe!"

"Peki halk? Fakir fukara?"

"Vız gelir!"

 "İnsanın gâvuru, Müslümanı olmuyor arkadaş. İnsanın insanı, insan oluyor!"

İnsanlardan çok önce var olan bu topraklara dedesi, belki de dedesinin dedesi tırnaklarını geçirmişti ilkin. Kim ne zaman geçirirse geçirsin, bu topraklar onundu. Devlet, sık değişen hükümetlerse, o ve onun gibilerin topraklarına bekçilik, jandarmalık etmekten başka görevi olmayan şeylerdi.

-Öyle mi? Hiç bitmeyecek mi senin bu okuman?

-Bitmeyecek, dedi.

-Hiç mi?

-Hiç.

-Niyetin kâtip olmak mı yani?

-Hayır.

-Ya?

-İnsan olmak.

Sınırlarımızın çok yakınlarında gelip geçiyordu motorlu araçların benzin kokulu homurtusu. Kötü haberler alıyordu dünyadan radyolar. Alman Nazileri İtalyan Faşistleri, uzak doğuda Japonlar. Fırınlar dolusu insanların çığlıkları uçuşuyordu havada.

"... Zaten maaşım çok olmazsa evlenmem ki... İçim yanmış fukaralıktan... Gözümü açtım yoksulluk... Bıktım usandım be..."

Adam kuş olmalı diyorum, bildiğin kuş. Kanatlı. Uçmalı bir güzel. İstediği yere...

"Aliii!"

"Hı?"

"Pilav pişti oğlum."

"Geliyorum ana"

"Soğan da ister misin?"

"Bak hele bak. Hastaya kar sorulur mu?"

"Mal, mülk, para... İstikbalimizin garantisi değil yavrum! Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki, milyonerlerin bile geleceği garanti altında değil.

"Ulan enayi dedim, bu dünya fani bir dünya. Bu dünyada yiyip içtiğin, bir de sevip sevildiğin kâr kalır. Kime kalmış bu dünya?"

Elinde yemek dolu kap, odadan tam çıkacaktı, aklına hasta adam geldi. Kim bilir' kaç vakittir sıcak bir yemek yememişti. Kapıdan geri döndü, Köse Hasan'ın yanına geldi:

Kalk kardaş, dedi. Otur. Otur da ye şu yemeği. Sıcak sıcak, için ısınsın!

beğenecek, kul da . . .

"Olmuyordu. Uyuyabilmesi için mutlaka bir şeyler okuması lazımdı. Kendini okumaya öylesine alıştırmıştı ki, okumadan belki de günlerce uyku girmeyecekti gözüne."

"Çocuk çiçeğe benzer. İyi hava, bol güneş."

"Gelecek iyi günler hangi günlerdi?"

"Yarım kilo kuru fasulye, iki yüz elli gram etle fokur fokur kaynamış kocaman bir kuru fasulye tenceresinin başında milyonerlerin çokluk bulamayacakları neşeli saatleri bulmak az mutluluk mu?"

"Ne o gene vicdan mı? Boş ver. Vicdan bizim Kasımpaşa'da otururdu, geçen hafta Sarıyer'e gelin gitti."

Orhan Kemal Kimdir? Orhan Kemal'in Hayatı ve Eserleri

Usta yazar Orhan Kemal'in asıl adı Mehmet Reşat Öğütçü'dür. 1914 yılında Adana’da dünyaya geldi. Okulu yarıda bıraktı ve bir fabrikada emek işçisi olarak çalışmaya başladı. 1939'da ilk şiirlerini de yazdığı askerliği sırasında, komünizm propagandası yapmak suçlamasıyla 5 yıl hapis cezasına çarpıtıldı. Kayseri, Adana ve Bursa cezaevlerinde yattı. Bursa Cezaevi'nde Nâzım Hikmet ile tanışmasıyla birlikte hayatında çok şey değişti. 1943 yılında serbest bırakıldıktan sonra Adana'ya döndü. Amelelik, sebze nakliyeciliği, Adana Verem Savaş Derneği'nde katiplik yaptı. İlk şiirini Reşat Kemal imzası ile yayınladı. Orhan Kemal, adını kullanmaya başladığı 1942 senesinden sonra, öykü yazmaya başladı. İlk öykü kitabı Ekmek Kavgası (1949) ile geniş çevrelerce tanındı. Eserlerinde toplumsal konulara yer veren Orhan Kemal, çoğunlukla Çukurova’daki tarım işçilerinin sorunlarına değindi. Çukurova'nın tarım ve fabrika işçilerine, sanayileşme sürecinin getirdiği koşullara, büyük kentlerdeki küçük insanların sorunlarına değinen Usta yazar, gerçekçilik akımının başında gelen yazarlarımızdan biridir. 1958 yılında Kardeş Payı ile Sait Faik ve Türk Dil Kurumu ödüllerini kazandı. 1969'da ise Önce Ekmek kitabı ile Sait Faik ve Türk Dil Kurumu ödüllerinin sahibi oldu. 2 Haziran 1970 yılında Sofya'da yaşamını yitirdi.

Orhan Kemal'in Öyküleri

• Ekmek Kavgası
• Duygu
• 72. Koğuş
• Kardeş Payı
• Babil Kulesi
• Mahalle Kavgası
• İşsiz

Orhan Kemal'in Romanları

• Bereketli Topraklar Üzerinde
• Devlet Kuşu
• Baba Evi
• Hanımın Çiftliği
• Gurbet Kuşları
• Uçurum
• Müfettişler Müfettişi
• Eskici ve Oğulları