Kahraman Tazeoğlu Şiirleri – En Güzel 15 Şiiri

En Güzel ve Kısa Kahraman Terzioğlu Şiirleri

Kahraman Tazeoğlu 10 Ağustos 1969 yılında İstanbul’da doğdu. Tazeoğlu şiirle ablası sayesinde tanıştı. Okul hayatında çok başarılı olamayınca babası tarafından çırak olarak kuaföre verildi. Özel radyoların açılması ile şiirlerini oraya taşıyabildi. Bu içeriğimizde en anlamlı Kahraman Tazeoğlu şiirlerini derledik.

Kahraman Tazeoğlu sözleri;

1. Aklım Kara Kış

ben seni yaralarından tanıdım

ecelime son kurşundun deli davalım

n'olur bulutsuzluğuma darılma

dudağında bizi gül

kıyametime adım kala

beni senden alma

aklım kara kış

ellerim seni üşüyor

bugün günlerden soğuk

ben aysız gecelerde

çocukluğuma mektup yazardım

ah çocukluğum kağıt gemilerim

düşlerim dudaklanıyor

sesin kokuma gizli

yıldızları sönük gecelerde

dilime yağmursun

gözlerini uyuyorum her gece

bu kent içimin bahçesi

gemilerim çözülüyor yüreğine

ellerinle okşuyorsun

bilmiyorsun

kendi bakışlı kız

ömrümün kırçıl masalısın

uçurumlar vaadetme bana

yaralısın...

2. Ama Gitme

ama gitme

gözlerimde kan gezer

yasadışı bir soğuk işler iliklerime

gözyaşlarını geçirip sırtına

küflü bir sapak mı bırakacaksın sabıkama

biraz duman hıçkırığı sigaranda

biraz gece kırığı bende

şiir yorgunu damarlarıma ilk aşktan sola dön

ama gitme

şiir kanamalı bir aşkın "sonu yok"undan geçerken

ışığın sesini bul

aynandaki kırık yüzümü topla

gözümde seğiren acı bir denizde yüzdür

Olimpos'un sıcağını

ama gitme

uçurumlar seri cinayetleri tökezletirken

sesini sakladım cebime

yağmur işgalli bir gecede ıskaladım

kapına dayanmalarımı

daha binmeden otobüslere

duraklar mı tuttu da kustun sesini üstüme

bak sana dil sürçmeli peltek şiirler yazdım

satırlarından kan sızar

satırla doğranmış bir aşkın cinayetinde

bir insan iki kıyıya aynı anda gözlerinden düşebilir

itme

ama gitme

daha saat "hoşça kal"ı göstermedi

bitme!

3. Beni Susarken Bölme

Yüzünün hangi oylumuna takılsam

Uçsuz uçurumlara düşüyorum

Ağlayınca şişen göz kapaklarında

Hangi tankerleri yüzdürdün bu akşam?

Sığınağımıza kaçan birkaç damla yağmur

Gözyaşına mı karıştı yoksa?

Fazla değil mi bu sessizlik ikimize;

Beni susarken bölme!

Satır aralarındaki sızıntıdan kendimi ele veriyorum

Ben sana, seni gösteren bir aynaydım

Dökülseydi sırlarım sen de göremeyecektin

Ben ki kendimi yine sırlardım

Sen kendine yeni aynalar bakmasaydın

Buldun mu yüzüne en uygun olanını?

Ve ağrılarını saklayabildin mi, sırsız aynaların sırrına?

Kulaklarıma sağır sesler peydahladım

Beni susarken bölme!

Az daha doğduğumuz öykü de ayaküstü ölüverecektik;

Anamızdan emdiğimiz acılar burnumuzdan gelecekti az daha…

Dipsizliğinde dibi tutarmış sandık, sanma oyunlarımızda

Meğer suskunluğumun dibi karaymış

Ben kuyu sanmışım

Ben susarken bölme!

Merhemine biraz Ağrı sür biraz Toros

Yol ortasında adresim yutuluyor bırakma ellerimi

Duru durdurmaya duramıyor, durak sandığımda köprüleri

Oysa her şeyi birleştiren köprüler yine ayırdı bizi

Saçlarını sakladığın rüzgarı biraz savursan

Açılmayacaktı bu kıyı şeridinden

Zulamdaki sardunya suskuları

Beni susarken bölme!

Ellerin büyükken ellerimden

Hangi coğrafyama sakladın, mendilleşen parmaklarındaki yaşları?

Bana do minör bağırma

Uslu bir su kuşuyken bünyemde

Verdiğin geçici rahatsızlık için, ömür dilerim senden sadece!

Ben sana ne yaptımların kaldı bak

Bu ucube caddelerde

Susmanın onaylamak olduğunu hatırlattığın bir gecede

Beni susarken bölme!!!

4. Betonlar Soğudu

biz ölürken siz yoldaydınız

bağıracak kadar yaşayanlar oldu

duymadınız

gözlerimize tozlar doldu

görseniz ağlardınız

şimdi dar karanlık bir yerdeyiz

betonlar soğudu

gelmediniz

5. Bulmaca

bir şehri gömüp yüreğine

gittin

hırsız adımların kaldı geride

seni bulmaca oynuyorum

6. Düş Kavuran

Gittiğine inansam dönmeni beklerdim

Köhne gemiler geçiyor içimden

Hangi sokağa dalsam hangi kapıyı açsam

Ardında sen

Hep sesine bir kulaç kala boğuluyorum

Bilmem

Sen mi erken demir alıyorsun

Ben mi geç kalıyorum

Ellerimi bıraktığın yerden

Çığlar yuvarlanıyor ta şurama

Her gece fırlatıp denizlere

Yitirilmiş tebessumleri

bir cigarayla parmak uçlarımı öldürüyorum

çürümüş rüyalardan arta kalan mirasınla

yolcusuz yollara döndüm

alnımdaki girdaplar şimdi kan tarlası

fırtınalar kopuyor demişsin

yüreğinin en rüzgarsız yerlerinde

oysa ben

bin mevsim sana fırtınalandım

sen bilmedin

gittiğine inansam dönmeni beklerdim

7. Düş'tüm

"Düş'tüm", dedim

Hayir dedi kesince.

Düş olsan fark etmezdim seni..

Sevgim sana güc veriyor mu diye sordum.

Başini cevirdi yüzünde kalmamiş takatle

Hayır dedi inatla

Öyle olsa,

yıkılmazdim her "seni seviyorum" deyişinde...

"Özledin mi beni" dedim.

Sustu

Nefesini en derinden aldi ve

"Özlenmez mi" dedi

Git dedim

Gitti...

Sen kaldikca genişliyor bu dünya

ve ben kayboluyorum ucsuz bucaksizliginda

Hayir dedi , sertce

Gidersem, kahraman olurum

Kalirsam senin...

Küserim dedim,

kırılgan cocuklugumun siteminde.

Hayir, dedi,gülerek...

Küsmek,susmayi göze almaktir

Ama sen korkarsin kendi sessizliginden ve susamazsin

Gel dedim o zaman

Sesim fısıltı gürültüsünde

Gel...

Durdu

Hayır dedi

Gelirsem Biter Aşk..

8. Gece Geçilen Şiirler Işık Seli Gibidir

acilar büyütülerek unutulur sevdigim

yüzünden kopunca bir buzul çiglik

ellerin buz tutmuş iki yarim şarki olur

ve ben yoksulluk kokulu bir gidiş birakirim sana

beni adresime sorsun esmer bakişlarin

dönsen de bulamazsin nasilsa gitsen de

kentlerden sakindigim bekçi duruşlarimi ara

emaresi boldur sokaklarin

sol omuz başimdaki kokundan yakalanirim

sokul ki geceme avuçlarin islanmasin

saat başlarini beş geçer yelkovanin

senle zamansizim amansizim

senle büyük susarim

kendime yenilirim her kavgada

sonra koca agiz bir çocuk olurum

bütün trabzanlardan kayarim

bütün köprülerden sarkarim

yüzüm kente sürülür

içime sesin kaçar

ben seni aglarim

alişmak ölümdür

sanki hiç ölmedik

tanrinin gögsümüze taktigi bir nişandir ölüm

teneşirlere yatiriliyor şimdi ellerim

sana uzanmaktan yargiliyim

hirçin bir iklimin sir girdabisin

seni anlamak kendine çelmeler takmaktir

ve kendini affetmesidir her seferinde

(bazen beni affedebiliyorum istanbul)

zehir yüklü bir mektup var

dalgakiranlarimda parçali bulutlu durur

sana kent şiirleri biriktirdigim bir gecede

çok eşli bir yagmur başlar

kentin en dövüşçü çocuklari aglar

bilirim dişarida yagmur varsa

sen içinde agliyorsundur

aglama ki gülmesinler bize

bak sen seviyorsun diye var sonbahar

her mevsim gelişine söz veriyor

saçlarina fisildiyor

saçlarina

bana bir pencere bile açmadigin saçlarina

sensizlige alişmak bir bozgun agirlamaktir içinde biliyorum

örtülerine unutma beni çiçekleri takiyorum

şimdi yaşama hakkim sana

gel de yagmurumdan iç

seni seviyorum

9. Git

Şimdi gidiyorsun

Git

Oysa senden tek bir damla istemiştim

Sana kocaman bir deniz sunmak için

Şimdi gidiyorsun

Git

Ne zaman başladı bu hikaye

Anımsamak zor

Gençtim

Hazırda fırtınalarım vardı dört nala sevdalarım

Komazdı öyle üç-beş nöbetleri

Geceler içimi acıtmazdı böyle

Bir insan bu kadar eksilebilir mi

Hatırlarsan sesine uyku kaçmış bir adam vardı

Bu şehrin biryerlerinde

Düşler ormanının gece bekçisi derdin sen ona

Gözlerinde gizledi o seni sen bilmedin

O adam bendim unuttun mu

Bak sevdiğin adam gülmeyi bile unuttu

Seni unutamadı

İşin kolayına kaçmadım

Uğruna ölmedim yani

Uğruna ölünecek sandığım biri için yaşadım hep

Sen bunu da bilmedin

Ben bir bakışına bin anlam yükledim

Sen aşka kestirmeden gittin

Bir hayatın özetini bırakıp avuçlarıma

Şimdi gidiyorsun

Git

Bana karanlığın ne demek olduğunu öğretmeden

Bütün ışıklarımı söndürüyorsun

Bu cehennem cinayetlerini işliyorsun

Sonra bunlara intihar süsü veriyorsun

Yazıklar olsun yazıklar olsun

Susuyorsun susuyorum susayacaklarım bitmiyor

Hani sen sevdiğini

Yarı yolda bırakacak kadar yüreksiz değildin

Düşmemeyi öğretecektin nerdesin nerdesin

Uzun lafın kısası yoktur

Anlatacağım çok şey var

Hoyrat bir rüzgar gibi geldin

Aklımı hayatımı dağıttın

Şimdi gidiyorsun

Git

Daha ayrılığa bile çarpmadan

Aşk bize döndü

Bir yılan gibi soktun koynuma kimsesiz geceleri

Artık ölüm sana dokunamamaktan kötü değil

Ama sana dokunmak da yasak bana

Göz çukurlarımdaki karanlık bunu anlatır

Sen var ya sen

Allah kahretsin

Yani şimdi

Gözleri sana benzeyen bir kızım olmayacak mı

Yani şimdi başkaları mı sevecek seni

Ben saçlarını okşadığım zaman

Ellerin öksüz kalırdı

Şimdi gidiyorsun git

10. Hafıza Ayıpları

Kendinden başka herkese benzersin

Gecelerime bulaşıcı nöbetler kamçılarsın

Fiilini rüzgar torbasında taşıyan

Saçlarını en çok rüzgara satan kız

Saçlarından saçılan saçmalarla mı vurdun adımızı

Serinine sakladım bak sancılı ve

kemirgen kelime oyunlarını

Hangimizin bu ayıp aranıyorlar

Benim bu hafıza ayıpları

Dilinde çelmeler taşıyanlara

Ölüşü bileyli sıtma iti gibiydi duruşun

Aynada görünmeyen neyse oydu

Sonra görünenleri de oydu

Belki bir köprü dibi ekşisi kaldı gerimde

Sıktım sıyrıldı kanıyor

Yarama kabuk hazırlar mısın?

Yüzümde sırıtan tedavi yöntemleri

Kınında bir nekahat evresi

Benim bu hafıza ayıpları

Ayrılık gölgelerinin nevrotik bahçe gülü kalesi bu

Surlu katillerin urlu beyinlerin de yıkılası

Ciğerine öfkeli anne bakışı saplanırken

Eklem yerlerinden kırdın bak şiiri

Ekmeyecek hiçbir dil

Başına yıkılası argümanları

Benim bu hafıza ayıpları

Şemsiyesi kırık gözlerini kayıpladım

O kimse, kimse duymadı hatırlamadı ağlamadı

Ama ben öptüm başından aşağı kaynar surları

Kımıltısız iklimlere tüneyen suskunluğumun kuşları

Benim bu hafıza ayıpları

Gökler üzerine saçlarım dökülürken

Zulamda tıkış tıkış küskünlükler

Kundaklanmış yalpalı voltalar

Dillere dolanmış dikenli teller

Konuşunca kanayan suskunluklar

Beynim hor kullanılmış idare lambası

Nezaketle karışık hırsızlama yapma gözüm

Benim bu hafıza ayıpları

11. Hemen Gitme

Unutmuşum aşkta söylenenleri

Nasılsın'ı bile bir başkaydı

Hemen gitme

Böyle tenhalaşmışım ya

Durup halini hatrını soruyorum gölgemin

Sanki yüzgöz olmuşum hüzünlerle

Kalbim diyorum ellerim çıkıp geliyor

Kovamıyorumda

Hemen gitme

Sana bir yaprak kadar solgunum desem rüzgar çeler aklımı

Dallanıp budaklanır içimdeki boşluk

Bahara karın tokluğuna gelen ağaçlar gibi olurum

Hemen gitme bu kente bir sokak daha gelse

Söyle kim arar seni

Kırılır gülümsemelerin bir bir içime düşer ve

Bir gülü uyandırıp uygarlığından kırmızılığı ne kadar

Kim götürür seni

Ahh neydi ki suçum Gençliğimi ve terketmelerini kayırmaktan başka

Alıp başını gidiyorsun benden

Hemen gitme

Sana diyorum bi ağlasam üşüsem derin bir kuyu gibi

Omuzlarından başlayıp yıkılsam önüne

Utanır sevinçlerim insan içine çıkamayan toprak gibi olur

Hemen gitme

Anla beni ben bu yalnızlıkla geçinemem

Geçinemem terkedilmiş bir yürekle

Ama yinede sen sen herşeysin işte

Hayata açılan pencerem

Sevinçlerimi büyüten odalarım

Hemen gitme

Terkedilmiş evler gibi olurum

Hemen gitme.....

12. İyi Oldu Gelmediğin

Bu yol korkaklar için değildir

Bu sulardan her babayiğit içemez

Bu köprüden benim diyen geçemez, geçemez

İyi oldu gelmediğin, iyi oldu gelmediğin...

Yumuşak bir yürek gerek

Sevgi kadar derin gözler

İnançlı bir bilek gerek

İyi oldu gelmediğin, iyi oldu gelmediğin...

Sen okyanus mavisine uzaksın

Açılmadan yaşar gidersin, korkaksın

Benim için herkes gibi her yerdeki insansın.

İyi oldu gelmediğin, iyi oldu gelmediğin...

Alınmanı istemem, darılman üzer beni

Sana yalan söyleyemem, tabi hep sevdim seni.

Sende sığ suları, sende martıları,

Açık denizlerden habersiz balıkları,

Ortalama insanı, geçemeyeceğin köprüleri,

Düşleyemeyeceğin mavileri,

Sende korkaklığı sevdim, sevgisizliği sevdim

İyi oldu gelmediğin, iyi oldu gelmediğin...

13. Kabuksuz Yara

Daha kaç kez ölür insan

Adına aşk denen bu intiharda

Nasılsa her cinayete bir katil bulunur

Sesimin gülen yanına bir ölüm daha sus

Hiç gelmeyenin gidişine inanmışsın

Kendinle arandaki köprüleri atmışsın

Tutunacak bir dil aramışsın dilsizlik değil

İçine akşam kaçmış sonbaharlar'a uyanmışsın

Öldürülmüş yanlarına astığın nazalık

Ağır bir uykusuzluk geçirmekte

Günü geçmiş günler satmışsın günsüzlüğüne

Dön gel oruçlarından bir suskunluk borcun kalmış

Adressiz bir gün daha geçmiş kapından

Bir kendine harammış iyi yanın

Hiç bir silah kendini vurmaz

Bu yaradan sana kabuk çıkmaz

Ve daha kaç kez ölür insan

Adına aşk denen bu intiharda.....

14. Kendini Biriktirme Koleksiyoncusu

aşkı ayrılıklar yaşatır

hadi küs kendini ona

sonra kendi içine kus

bir şiir kana

dilinden susul

intihar kurgulu gözlerinde

kör bir uçurum var dalgın

gölgen kendine dargın

ona çığlığın çok ama

için kendinden yorgun

bir yağsan ıslanacaksın

kanamalı bir düşe

eski bir cinneti asacaksın

gece kara çalınca yüzüne

heybenden intihar çıkaracaksın

aşkı ayrılıklar yaşatır

kendini biriktirme

ayrılacaksın

15. Nevrotik Harman 7

adını delirdim yedi kez

plastik çiçekler suladım geri zekâmla

yüklemsiz yolculuk itiydim tasmalanmış sözlerin

adını delirdim yedi kez

gözüne kaç fırtına kaçtı böylesi bir gecede

asit sarısı bir gabardin gemi geçiyor

bak kaptanın içinden

huysuzlanıyorum bu deccalların suçlarını yutmaktan

adını delirdim yedi kez

kodum da oturmadı bu kamuflajlı yüz sana

zil zurna sayıklama sevdasındayım bu gece oh

adını delirdim yedi kez

hani sen azraili kokusundan tanırsın ya

kokumu yalatmam herkese dur

unutma geçmişi

acıkmıştı kadife kadınlar

o yüzden

adını 7